ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ... ΓΙΑ ΤΟΝ Ε.Λ.Α.Σ.

Πως πλάθεται ένα ψέμα!

 Ή οι δυο πλαστές εκδοχές μιας προβοκάτσιας.

 

Η προβοκατόρικη φωτογραφία όπου εικονίζονται οι Γερμανοί αξιωματικοί και ... οι ταγματασφαλίτες του Βρεττάκου.

Η «μονταζιέρα»

Η φωτογραφία εμφανίζεται με δυο πλαστογραφίες - εκδοχές, διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους. Μόνο διαβάζοντας τις δύο εκδοχές που παρουσιάζουν για την φωτογραφία οι γνωστοί παραχαράκτες - πλαστογράφοι της «γκεμπελικής» σχολής, αντιλαμβάνεται κανείς πως η «αποκαλυπτική» φωτογραφία είναι «κλασικό» προϊόν μονταζιέρας. 

Ακόμα μεγαλύτερη αμφισβήτηση και απόρριψη ως προς την ιστορική τους τεκμηρίωση αποτελούν, τα δήθεν ντοκουμέντα – όπως εδώ - που δεν αναφέρονται οι πηγές, ώστε ο ερευνητής να έχει την δυνατότητα να προστρέξει για την επαλήθευση και την διασταύρωσή τους. Αντίθετα μάλιστα μας δίνονται δυο διαφορετικές «πηγές» που δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους και με την αλήθεια!

Όλα αόριστα, γενικά, ασαφή, θολά, «εμπλέκοντας την φωτ. και με το Μόντρεαλ του Καναδά[1]», νομίζοντας πως έτσι μπορούν κρυμμένοι να προβοκάρουν, επειδή καταφέρνουν να παρασύρουν προσωρινά κάποιους αδαείς και ανιστόρητους.  

Κανέναν δεν πείθουν.
Όταν «ο κλέφτης έχει πιαστεί στα πράσα» επανειλημμένες φορές, παύει από μόνος του να αποτελεί αξιόπιστη πηγή. Τέτοιοι είναι τα πρόσωπα όπως (ο χρυσαυγίτης Χρίστος Γούδης, ο χουντικός Ιωάν. Γιαννάκενας, ο φασίστας Κωστας Πλεύρης κ.ά.), είτε εκδοτικοί που τα δημοσιεύουν (Πελασγός, Λόγχη κ.ά.), είτε τα blog που τους αναπαράγουν (αντικομμουνιστικά, φασιστοχουντικά κ.ά) που, μόνιμα σχεδόν, έχουν μεταβάλει σε δεύτερη φύση τους την διαστρέβλωση.

1)      Η φωτογραφία

Α΄ εκδοχή - πλαστογραφία[2]

 «Τα Ανώγεια (κεφαλοχώρι κοντά στην Σπάρτη) πάντως τα χτύπησαν οι ελασίτες ξανά, για τρίτη φορά, την τέταρτη μέρα του Πάσχα του ’44, της 19 Απριλίου το πρωί. Ανήμερα του Πάσχα τα βρήκαν πρώτα με τους Γερμανούς, φωτογραφήθηκαν μαζί τους, ο Νίκος ο Γεωργιάδης τους τράβηξε την φωτογραφία. Το πρωτότυπο της φωτογραφίας το κατέσχε ο Γιώργος ο Μενούτης που έκανε επιδρομή με τους δικούς του στο φωτογραφείο του Γεωργιάδη στη Σπάρτη, τις μέρες μετά, μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός – όλοι τους είχανε πληροφοριοδότες στα αντίπαλα στρατόπεδα και τίποτε δεν μπορούσε να μείνει κρυφό για πολύ καιρό. Στην φωτογραφία φιγουράρουν τρεις ελασίτες, ο Γιάτρας, ο Μπαρμπαλιάς και ο Μαρινάκης μαζί με της διοικητές της Γκεστάπο της Τριπόλεως και της Σπάρτης».

Β΄ εκδοχή - πλαστογραφία[3]

«Τέλος του 1944 οι ΕΛΑΣίτες της Πελοποννήσου αυτή τη φορά, υπογράφουν συνθήκη ειρήνης με τους Γερμανούς (της φοβερής Γκεστάπο παρακαλώ). Μετά τις υπογραφές οι Γερμανοί ζητάνε μια αναμνηστική φωτογραφία. Οι κομμουνιστές αρνούνται. Οι Γερμανοί επιμένουν, λένε ότι οι φωτογραφίες δεν θα διαρρεύσουν και οι … φοβεροί καπετάνιοι τελικά δέχονται.

Ο ένας από τους Γερμανούς (αυτός που ήταν πίσω από τη φωτογραφική μηχανή) κατοικούσε σε ένα επιταγμένο δωμάτιο. Το βράδυ εμφάνισε τις φωτογραφίες (γιατί ήταν αρκετές) και τις άπλωσε σε ένα σχοινί στο δωμάτιο του να στεγνώσουν, Ενώ ήταν απλωμένες χτύπησε η πόρτα. Πήγε να ανοίξει αφήνοντας ανοικτή τη πόρτα του δωματίου του.

Από σύμπτωση πήγε και η σπιτονοικοκυρά να δει ποιος είχε έρθει, την ώρα που ο Γερμανός ήταν στη πόρτα και περνώντας από το δωμάτιο είδε τις φωτογραφίες και πήρε μια.

Ο Γερμανός δέχτηκε τον προσκεκλημένο του, κουβέντιασαν αρκετή ώρα μαζί. Όταν έφυγε δεν πρόσεξε ότι μια φωτογραφία έλειπε.

Αυτή σώθηκε και αυτή βλέπετε τώρα.(Από διήγηση κάτοικου της περιοχής)».

Η Παρουσίαση των Πρωταγωνιστών

«Οι δύο γερμανοί: Ο διοικητής της Γκεστάπο Τριπόλεως (αριστερά) και ο διοικητής της Γκεστάπο Σπάρτης (δεύτερος από δεξιά) Ο πρώτος από δεξιά ΕΛΑΣίτης λέγεται Κων/νος Μαρινάκης και θα καταθέσει ενόρκως αργότερα:

Κατόπιν της συμφωνίας αυτής διετάχθημεν από τον ΕΛΑΣ να μην προσβάλωμεν ενόπλως τις Γερμανικές φάλαγγες. Εγώ φωτογραφήθηκα την ημέρα εκείνη εις την διακλάδωση των οδών Σπάρτης – Αραχώβης μετά την υπογραφή της συμφωνίας.

Επιβεβαίωση από το «Ριζοσπάστη»! (14/5/1944)

«Το 8ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ Λακωνίας, πιεζόμενο σκληρά, συμφώνησε με τις τοπικές γερμανικές αρχές, αναστολή εχθροπραξιών από 30-3-44 μέχρι 10-4-44».

ΑΠΟΔΟΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑΣ (φωτογραφίας)

Ανάμεσα στις δυο «αναμφισβήτητες(!) πηγές», δεν υπάρχει στην αφήγησή τους κανένα κοινό στοιχείο. Μόνο σ’ ένα σημείο συναντούνται, στο ψέμα.

Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά τα «αναμφισβήτητα» στοιχεία(;).

α) Πότε βγήκε η φωτογραφία;

Α΄ εκδοχή-πλαστογραφία: Μας «λέει» ο χρυσαυγίτης Χρίστος Γούδης  «πως ανήμερα[4] του Πάσχα…».

Β΄ εκδοχή-πλαστογραφία: «Δίνει», πως «Τέλος του 1944 οι ΕΛΑΣίτες της Πελοποννήσου αυτή τη φορά, υπογράφουν συνθήκη ειρήνης με τους Γερμανούς (της φοβερής Γκεστάπο παρακαλώ) …».

β) Ποιος έβγαλε την φωτογραφία;

Α΄ εκδοχή-πλαστογραφία: Κάποιος «Νίκος ο Γεωργιάδης τους τράβηξε φωτογραφία».

Β΄ εκδοχή-πλαστογραφία: «Ο ένας από τους Γερμανούς (αυτός που ήταν πίσω από τη φωτογραφική μηχανή)», δηλ. ο φωτογράφος ήταν Γερμανός και όχι όπως μας «πληροφορεί» ο Γούδης.

γ) Πως σώθηκε η φωτογραφία;

Α΄ εκδοχή-πλαστογραφία: «Το πρωτότυπο της φωτογραφίας το κατάσχε ο Γιώργος ο Μενούτης που έκανε επιδρομή με της δικούς του στο φωτογραφείο του Γεωργιάδη στη Σπάρτη».

Β΄ εκδοχή-πλαστογραφία: Μαθαίνουμε ένα διαφορετικό παραμύθι: «…Το βράδυ εμφάνισε τις φωτογραφίες [ο Γερμανός φωτ.] και τις άπλωσε σε ένα σχοινί στο δωμάτιο του να στεγνώσουν, Ενώ ήταν απλωμένες χτύπησε η πόρτα. Πήγε να ανοίξει …  η σπιτονοικοκυρά … την ώρα που ο Γερμανός ήταν στη πόρτα και περνώντας από το δωμάτιο είδε τις φωτογραφίες και πήρε μια ...»

Ο κάθε «πλαστογράφος» πλάθει και το δικό της παραμυθάκι. 

δ) Ποιοι εικονίζονται;

Α΄ εκδοχή-πλαστογραφία: Μας δίνει τα τρία ονόματα – Γιατράς, Μπαρμπαλιάς, και Μαρινάκης - των υποτιθέμενων ελασιτών. Η συσκότιση συνειδητή και ασαφής αφού δεν μας δίνονται πρόσθετα στοιχεία. Είναι ψευδώνυμα; Είναι αληθινά; Ποιάς μονάδας; Τι βαθμό; Τίποτα απολύτως. Όσο και αν ψάξει κάποιος δεν θα καταφέρει να τα βρει, απλά γιατί δεν υπήρξαν…  «Για τον Μαρινάκη, αναφέρεται ότι λέγονταν Κωνσταντίνος. Ένας ταγματάρχης και όχι στέλεχος του επιτελείου του ΕΛΑΣ με το όνομα Κώστας Μαρινάκης είχε σκοτωθεί στη μάχη της Μεσοχώρας αρκετούς μήνες πριν»[5].

Β΄ εκδοχή-πλαστογραφία: Πρόσθετα μας δίνει δυο άλλα στοιχεία Πρώτα μια «μαρτυρία» κάποιου «ελασίτη Μαρινάκη» Ο πρώτος από δεξιά ΕΛΑΣίτης λέγεται Κων/νος Μαρινάκης και θα καταθέσει ενόρκως αργότερα:

«Κατόπιν της συμφωνίας αυτής διετάχθημεν από τον ΕΛΑΣ να μην προσβάλωμεν ενόπλως τις Γερμανικές φάλαγγες. Εγώ φωτογραφήθηκα την ημέρα εκείνη εις την διακλάδωση των οδών Σπάρτης – Αραχώβης μετά την υπογραφή της συμφωνίας». Πουθενά δεν αναφέρεται που βρίσκεται αυτή η «δήλωση» και πως, πότε, από ποιους «πάρθηκε»;

ε) Το 8^ο Σύνταγμα;

Αναφερόμενοι στη προβοκάτσια εμπλέκουν και το 8^ο σύνταγμα για να γίνουν πιο πιστικοί επικαλούμενοι μάλιστα «επιβεβαίωση από το «Ριζοσπάστη» (14/5/1944)» που υποτίθεται έγραφε: «Το 8ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ Λακωνίας, πιεζόμενο σκληρά, συμφώνησε με τις τοπικές γερμανικές αρχές, αναστολή εχθροπραξιών από 30-3-44 μέχρι 10-4-44».

І) Αφού αναφέρονται για την υπογραφή που «συμφώνησε με τις τοπικές γερμανικές αρχές, το 8ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ Λακωνίας», λογικά θα συμμετείχαν και θα υπέγραφαν η διοίκησή του ή κάποιοι επιτελικοί αξιωματικοί. Κανένα από τα τρία ονόματα, που «δίνουν» οι προβοκάτορες, δεν συμπεριλαμβάνεται στην διοίκηση του 8ου Συντάγματος εκείνης της περιόδου[6] που αποτελούνταν από τους· Διοικητής: Επίλαρχος ΚΟΝΔΥΛΗΣ ΗΛΙΑΣ (Νικηφόρος) και αργότερα ο Αντισυνταγματάρχης Πεζικού ΡΟΥΜΠΕΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ. Καπετάνιος: Γεωπόνος ΧΡΗΣΤΑΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ και αργότερα ο Χριστόφορος Κώνστας. Διεύθυνση ΙΙ Γραφείου: Ταγματάρχης Πεζικού ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ.

ΙΙ) Όσο βέβαια και αν ψάξει κανείς στο «Ρ» μ’ εκείνη την ημερομηνία, αυτό το δημοσίευμα δεν θα το βρει, απλά γιατί είναι ακόμα ένα ψέμα. Αντίθετα θα βρει μια καταγγελία με τίτλο «Προβοκάτσιες»: «Πληροφορούμεθα ότι οι Γερμανοφασίστες κάνουν προτάσεις – προβοκάτσιες σε διάφορους να μεσολαβήσουν στις Κομματικές και Εαμικές οργανώσεις καθώς και στις μονάδες των ανταρτών για κλείσιμο ολιγοήμερης ανακωχής μαζί τους με διάφορα γελοία επιχειρήματα ότι θα φύγουν από την Ελλάδα, δεν θα πειράξουν τους κομμουνιστές κλπ. Μέχρι τώρα έκαναν τέτοιες προτάσεις στην Πελοπόννησο, στην Αττική κλπ. Δηλώνουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν δεχόμαστε καμμιά διαπραγμάτευση και θα συνεχίσουμε, αψηφώντας κάθε θυσία, τα χτυπήματα ενάντια στους Γερμανοβούλγαρους καταχτητές, ώσπου να διωχτεί κι’ ο τελευταίος Γερμανοβούλγαρος και να λευτερωθεί η Ελλάδα μας. Οι προτάσεις αυτές είναι χοντροκομμένες προβοκάτσιες που αποβλέπουν στην κατασυκοφάντηση του Κ.Κ.Ε. Το κόμμα μας πρώτο σήκωσε τη σημαία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, έδωκε εκατόμβες θύματα και προχτές τα καλύτερα παιδιά του της Ακροναυπλιάς και της Ανάφης. Το σύνθημά μας ήταν και είναι, τα πάντα για την συντριβή του φασισμού[7]».

στ) Οι Βρεττανοί

Σε κάθε μονάδα μάχιμη του ΕΛΑΣ, ακόμα και μικρή, βρίσκονταν συνήθως και αξιωματικοί της S.O.E., πολύ περισσότερο σε επίπεδο συντάγματος βρίσκονταν σε μόνιμη βάση κλιμάκιο της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής. «Το 1944, η δύναμη της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής αριθμούσε 400 αξιωματικούς και άνδρες διαφόρων εθνικοτήτων[8]». Οι πρώτοι λοιπόν που θα κατήγγειλαν τον Ε.Λ.Α.Σ. και είχαν πολλούς  λόγους για να το κάνουν, ήταν αυτοί. Όχι μόνο δεν αναφέρουν τίποτα σχετικό, αλλά ο επικεφαλής τους στην Ελλάδα που είχε μια πλήρη εικόνα, ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος βρετανός πράκτορας της  S.O.E. εκείνης της περιόδου, C. M. Woodhouse, τ’ αμφισβητεί. Κι αυτό το κάνει κάποιος που κανένας δεν μπορεί να τον κατατάξει σαν φιλοεαμίτη ή φιλοκομμουνιστή, αντίθετα μάλιστα, είναι γνωστός αντικομμουνιστής, όσο και αν προσπαθεί να δείξει μέσα από τα βιβλία του, πως κρατάει μια «ουδέτερη» στάση.

Αναφερόμενος για τις προβοκάτσιες και για τα πλαστά έγγραφα των γερμανών ή των αντιπάλων, που πολλά απ’ αυτά μελέτησε, γράφει: «…Το πιθανώτερο είναι, ότι δεν υπάρχει κανενός είδους συμφωνία μεταξύ Γερμανών και ΚΚΕ...» [9].

Μάλιστα, λόγω της πληθώρας των πλαστών, διαστρεβλωμένων, υπερβολικών κ.λ.π. πηγών, ο ίδιος πράκτορας, στο τέλος του βιβλίου αφιερώνει ξεχωριστή ενότητα (παράρτημα Α΄σ.435) όπου αναφέρεται σε παραδείγματα υποτιθέμενων συμφωνιών.

ζ) Ο οπλισμός.

Ένα άλλο καταλυτικό στοιχείο ότι μαζί με τους Γερμανούς στη φωτογραφία ποζάρουν ταγματασφαλίτες και όχι ΕΛΑΣίτες, είναι τα όπλα που διαθέτουν οι ταγματασφαλίτες του Βρεττάκου. Πρώτα σε μια διαπραγμάτευση, με βάση την γνωστή και συνήθη τακτική, οι «συνδετημώνες» πάνε άοπλοι. Στη φωτογραφία αντίθετα βλέπουμε, τους υποτιθέμενους ΕΛΑΣίτες εξοπλισμένους με τα Βρεττανικά αυτόματα Sten[10], που έχουν περασμένο και τον γεμιστήρα. Παράλληλα βλέπουμε τους Γερμανούς να μη κρατούν όπλα. Ακόμα στη φωτογραφία διακρίνει κανείς να ποζάρουν οι υποτιθέμενοι ΕΛΑΣίτες με μεγάλη άνεση, λόγω της προφανούς αμοιβαίας οικειότητας. Συμπερασματικά δυο πράγματα συμβαίνουν: ή οι Γερμανοί είναι αφελής, πράγμα που κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να το υποστηρίξει ή ότι οι συνδετημώνες είναι οι προστατευόμενοι ομόσταβλοι και ομοτράπεζοι ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους.

η) Η ενδυματολογική αποτύπωση.

Στη φωτογραφία τα άτομα που φαίνονται και «αναφέρονται» σαν ΕΛΑΣίτες, όχι μόνο δεν έχουν καμιά σχέση ενδυματολογική με επιτελικούς αξιωματικούς του ΕΛΑΣ, που λογικά τέτοιοι θα ήταν αυτοί που θα υπέγραφαν μια τέτοιου τύπου συμφωνία, αλλά αντίθετα όλα τείνουν στο γεγονός της ενδυματολογικής  ταύτισης με ταγματασφαλήτες. Για την σύγκριση και επιβεβαίωση,  αναρτώ δυο φωτογραφίες, που από μόνες τους φτάνουν για να αναδείξουν την προβοκάτσια. Στη μια, βλέπουμε τις ενδυματολογικές ομοιότητες των ταγματασφαλητών της Σπάρτης, και στη δεύτερη του ΕΛΑΣ. Οι διαφορές «μιλάν» από μόνες τους.
 

θ) Πολλά ακόμα ερωτήματα …

Πολλά ακόμα ερωτήματα γεννιούνται από την λεπτομερή παρατήρηση της φωτογραφίας, που επιβεβαιώνουν την πλαστότητά της και τον προβοκατόρικο στόχο της. Ι) Τα διακριτικά στους Γερμανούς αξιωματικούς (στον πρώτο αριστερά) είναι στο μανίκι μια σαρδέλα. Φαίνεται να είναι δεκανέας και όχι όπως λέει το προβοκατόρικο δημοσίευμα «πως απεικονίζονται οι διοικητές της Γκεστάπο Σπάρτης-Τριπόλεως»… ΙΙ) Τα βλέμματα των εικονιζόμενων. Οι τρεις υποτιθέμενοι «ελασίτες» κοιτάζουν όλοι στην ίδια κατεύθυνση, ενώ οι Γερμανοί σε διαφορετική, που ενισχύει το επιχείρημα της εκ των υστέρων συρραφής της φωτογραφίας στην μονταζιέρα. ΙΙΙ) Ενδεικτικό της σύνθεσης και των προσθαφαιρέσεων της φωτογραφίες είναι οι σκιές. Λείπουν οι σκιές από τους ανθρώπους όταν στο αυτοκίνητο από πίσω φαίνονται έντονα, αλλά και η σκίαση των ρούχων είναι μπερδεμένη λες και η θέση του ήλιου άλλαζε για τον καθένα ξεχωριστά(!) … 

2)      «Συμφωνία»

Κείμενο της «Συμφωνίας»

«Άνω Κολλίνα 30-3-44

Συνεννόησις

Συνήλθωμεν σήμερον την 30-3-44 η S.D. Γερμανική Πολιτική Αστυνομία και ο Αντιπρόσωπος Πελλ. Επιτροπής και Αντ. Επιτρ. Λακωνίας και ο Αντιπρόσωπος του 8ου Συν/τος και αποφασίσαμε τα κάτωθι:

Κατόπιν προτάσεως των Γερμανικών Αστυνομικών Αρχών, κατάπαυσιν μέχρι και της 10-4-44 πυρός και εκ μέρους των δύο παρατάξεων, συμπεριλαμβανομένων και των Ταγμάτων Ασφαλείας, μέχρις ότου αποφανθούν και αι δύο ανώτεραι αρχαί περί των προτάσεων των γενομένων παρά των Γερμανικών Αρχών. Αι δύο συμβαλλόμεναι παρατάξεις υποχρεούνται να τηρήσουν τ’ ανωτέρω μέχρι νεωτέρας τελικής αποφάσεως περί την Λακωνίαν και γενικώτερον περί την Πελοπόννησον. Η υπόθεσις θα συζητηθή εις Αθήνας την 9-10-4-44 εκ μέρους και των δύο συμβαλλομένων.

Η Ελλάς για τους Έλληνας

Ο Διοικητής της Γερμανικής

Πολιτ. Αστυνομίας Σπάρτης

Ακριβές αντίγραφον»

ΑΠΟΔΟΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑΣ

Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά τα γεγονότα. Πρώτα για την υποτιθέμενη «συμφωνία» που εμφανίστηκε πολύ αργότερα μαζί με άλλες, σε εποχές (1946-1974) που η συστημική «μονόδρομος» ιστοριογραφία κυριαρχούσε και οι φορείς άντλησης πηγών της ιστορίας αποτελούσαν αποκλειστικά,  σχεδόν, οι πυλώνες της εξουσίας όπως ο στρατός, η αστυνομία, η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδων κ.λ.π. και οι «εθνικόφρονες» αντικομμουνιστές βιογράφοι.

α) Απόφαση του Ε.Α.Μ. αλλά κατά προέκταση και του Ε.Λ.Α.Σ. ήταν, κανένας διάλογος με τον κατακτητή. Κατηγορηματικά δε το Π.Γ. του ΚΚΕ δεν αφήνει κανένα περιθώριο για «καμμιά διαπραγμάτευση» ή διάλογο με τους καταχτητές.  «Δηλώνουμε με τον πιο κατηγορηματικό ότι δεν δεχόμαστε καμμιά διαπραγμάτευση και θα συνεχίσουμε, αψηφώντας κάθε θυσία, τα χτυπήματα ενάντια στους Γερμανοβούλγαρους και να λευτερωθεί η Ελλάδα μας …» και «το σύνθημά μας ήταν και είναι: τα πάντα για την συντριβή του φασισμού[11]». Όπου, δε, υπήρχε έστω και η παραμικρή παρέκκλιση, αμέσως στιγματίζονταν και τιμωρούνταν.

β) Όποιος διάβασε έστω και ένα κείμενο του Ε.Λ.Α.Σ.– και τέτοια βρίσκει πολλά στις εκδόσεις της Δ.Ι.Σ.[12] – μπορεί αμέσως να καταλάβει πως δεν έχει καμιά σχέση μ’ αυτό. Αν κάνει κάποιος τον κόπο στοιχειωδώς να τα μελετήσει, θα διαπιστώσει πως το ύφος, η ιδεολογικοπολιτική άποψη καθώς και η ορολογία που χρησιμοποιείται, σ’ αυτό το «σύμφωνο», δεν έχει καμιά σχέση με οποιαδήποτε κείμενο – πολύ περισσότερο κάποιας απόφασης ή διαταγής - εαμικής οργάνωσης.

Γράφει γι’ αυτό το ζήτημα ο C. M. Woodhouse: «… υπάρχει μόνο ένα δόγμα στο ΚΚΕ, ένα μόνο ορθόδοξο σχήμα, μια και μόνο κομματική γραμμή … Παρ’ όλο όμως πως αυτή η ανωνυμία κάνει δύσκολη την επισήμανση της ταυτότητας του κομμουνιστού Πρωτέα πίσω απ’ τις διάφορες μορφές του με την παρουσία και μόνο ατόμων, η ταυτότητά του προδίνεται από την ομοιότητα στους τρόπους, τη συμπεριφορά, την ομιλία, τη σκέψη, ομοιότητα που, για το έμπειρο μάτι, είναι αλάθητο σημάδι»[13].

γ) Το κείμενο αυτό, μαζί και με άλλα που δημοσιεύτηκαν από τη Δ.Ι.Σ., έχουν απορριφθεί από το σύνολο των ιστορικών ως πλαστά και προβοκατόρικα, γραμμένα κι απ’ τους ίδιους τους Γερμανούς προκειμένου να δημιουργήσουν σύγχυση. 

Αναφερόμενος για τις προβοκάτσιες και για τα πλαστά έγγραφα των γερμανών ή των αντιπάλων, που πολλά απ’ αυτά μελέτησε, ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος βρετανός πράκτορας της  S.O.E. εκείνης της περιόδου, C. M. Woodhouse και τ’ αμφισβητεί. Κι αυτό το κάνει κάποιος που κανένας δεν μπορεί να τον κατατάξει σαν φιλοεαμίτη ή φιλοκομμουνιστή, αντίθετα μάλιστα, είναι γνωστός αντικομμουνιστής, όσο και αν προσπαθεί να δείξει μέσα από τα βιβλία του, πως κρατάει μια «ουδέτερη» στάση. Γράφει, λοιπόν: «…Το πιθανώτερο είναι, ότι δεν υπάρχει κανενός είδους συμφωνία μεταξύ Γερμανών και ΚΚΕ. Το πράγμα ήταν πολύ απλό και πολύ λεπτό ταυτόχρονα. Οι Γερμανοί δεν χρειάζονταν μια τέτοια συμφωνία· το μόνο που χρειάζονταν ήταν να πείσουν τον ένα από τους δύο αντιμαχόμενους ότι υπήρχε μια συμφωνία τους με τον άλλο. Τα σπέρματα του διχασμού υπήρχαν κιόλας, χωρίς καμιά σχετική ενέργεια από την πλευρά των Γερμανών. Δεν χρειάζονταν, παρά μόνο καλλιέργεια. Ο ρόλος λοιπόν των Γερμανών στα ελληνικά πολιτικά πράγματα ήταν αποκλειστικά διασπαστικός» [14].

Μάλιστα, λόγω της πληθώρας των πλαστών, διαστρεβλωμένων, υπερβολικών κ.λ.π. πηγών ο ίδιος πράκτορας στο τέλος του βιβλίου αφιερώνει ξεχωριστή ενότητα (παράρτημα Α΄ σχετικά με τις πηγές σ. 435) όπου αναφέρεται σε παραδείγματα αντίστοιχα.

δ) Η περίοδος εκείνη, της ολοκληρωτικής σύγκρουσης σε όλα τα επίπεδα, ήταν εύφορη για κάθε είδους προβοκάτσιες. Αυτό εκμεταλλεύονταν στον μέγιστο βαθμό οι κατακτητές χρησιμοποιώντας συνήθως την «πέμπτη φάλαγγά[15]» τους (εασαδίτες, ταγματασφαλίτες και κάθε είδους συνειδητό ή ασυνείδητο συνεργάτη τους), για να στήνουν διάφορες προβοκάτσιες. 

ε) Οι νεότεροι ιδεολογικοί απόγονοι «της Γκεμπελικής σχολής προβοκατόρων[16]»,  συνεχίζουν την ίδια πεπατημένη διαδρομή διαστρέβλωσης. Από την ίδια «πολιτική» μήτρα προερχόμενοι, τους ίδιους εκδοτικούς και προπαγανδιστικούς μηχανισμούς αξιοποιώντας και τα ίδια ακόμα ιδεολογικοπολιτικά εμβλήματα χρησιμοποιώντας, πλάθουν και προσαρμόζουν στην εποχή τους τις «νέες» προβοκάτσιες, με διάφορες  μυθοπλασίες και αλλοιώσεις.

Εδώ άλλωστε βρίσκεται και η απάντηση στο «αγωνιώδες» ερώτημά τους:

Γιατί κυριαρχεί «η αριστερή ή των ηττημένων η ιστοριογραφία στο λαό»; Γιατί, απλά, σ’ αυτούς ηγεμονεύει· το ψέμα και η διαστρέβλωση, η μυθοπλασία και η αλλοίωση, που μπορεί να εντυπωσιάζουν προσωρινά, σβήνουν όμως σε τόσο χρόνο, όσο κρατάει και το πυροτέχνημα.

στ) Συγκεκριμένα μετά την έκδοση αυτής της προβοκατόρικης «συμφωνίας» και μάλιστα πολύ αργότερα, η ίδια «γκαιμπελίστικη σχολή πλαστογράφων» πήρε και χρησιμοποίησε την φωτογραφία, προκειμένου να «ισχυροποιήσει» την προβοκάτσια.

Όσο και αν θέλουν ν’ αποκρύψουν, οι απόγονοι των ταγματαλητών του Βρεττάκου τις κοινές επιχειρήσεις που πραγματοποίησαν με τους ομόσταβλους τους Γερμανούς, εναντίον του ΕΛΑΣ και τα πογκρόμ στα χωριά της Πελοποννήσου, τον χειμώνα[17]του 43-44, αναγκαζόμενοι να το ομολογήσουν και οι ίδιοι.

Να τι λέει για την «συμφωνία» με τους καταχτητές ο ταγματάρχης τότε  Παναγιώτης Καζάκος, υποδιοικητής του Τάγματος Ασφαλείας Μελιγαλά, μετά την σύμπτυξη και του λόχου Καλαμών γι’ αυτή τη σχέση: «Οι Γερμανοί αμέτοχοι, … έσπευσαν να μας παράσχουν την ανοχή των διά την ασφάλειάν μας, απεδέχθησαν δε, ότι τα τυχόν όπλα άτινα κατέχομεν ή θα μας παραχωρήσουν διά την ασφάλειάν μας, αποκλειστικόν σκοπόν θα είχον την άμυνά μας κατά των ανταρτοκομμουνιστών επιδρομέων»

 «Κατά τον μήνα Ιούνιον και Ιούλιον 1944 και επί 40ήμερον το Τάγμα υπό την Διοίκησιν του Ταγ/ρχου Στούπα Π. ενήργησεν εκκαθαριστικάς επιχειρήσεις εις Ταύγετον εν συνδυασμώ και με επιχειρούσας γερμανικάς δυνάμεις διά την εξόντωσιν του συγκροτήματος του ΕΛΑΣ εις την περιοχήν ταύτην.

4 Λόχοι Τάγματος Ασφαλείας και δύο Τάγματα Γερμανικού Στρατού … Η επιχείρησις αύτη απέβη άκαρπος καθ’ όσον ο ΕΛΑΣ είχεν οργανώσει σχεδόν ολόκληρον την ύπαιθρον (Μεσσηνίας και Λακωνίας) από του εργάτου μέχρι του ανωτάτου τιτλούχου ώστε επληροφορήθη εγκαίρως φαίνεται την όλην προπαρασκευήν της επιχειρήσεως ταύτης, ήτις είχεν εκπονηθή και είχεν διαταχθή υπό του Αρχηγείου Πελοπονήσου (Τρίπολις) … Η τηρηθείσα υπό των Αρχών κατοχής στάσις υπήρξεν ειλικρινής»[18].

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι νεότεροι ιδεολογικοί απόγονοι «της Γκεμπελικής σχολής προβοκατόρων»,  συνεχίζουν την ίδια πεπατημένη διαδρομή διαστρέβλωσης με τους παλιούς. Το «πρόγραμμα σπουδών» τους δεν άλλαξε. Από την ίδια «πολιτική» μήτρα προέρχονται, τους ίδιους εκδοτικούς και προπαγανδιστικούς μηχανισμούς αξιοποιούν και τα ίδια ακόμα ιδεολογικοπολιτικά εμβλήματα χρησιμοποιούν. Τέλος προσαρμόζουν στην εποχή τους τις «νέες» προβοκάτσιες, με διάφορες  μυθοπλασίες, ψ και αλλοιώσεις.

Εδώ άλλωστε βρίσκεται και η απάντηση στο «αγωνιώδες» ερώτημά τους: Γιατί ηγεμονεύει στη συνείδηση του λαού μας  η ιστοριογραφία των «ηττημένων»;

Γιατί, απλά σ’ αυτούς, τους κάθε λογής παραχαράκτες, κυριαρχεί το ψέμα και η διαστρέβλωση, η μυθοπλασία και η αλλοίωση, που μπορεί να εντυπωσιάζουν προσωρινά, σβήνουν όμως σε τόσο χρόνο, όσο διαρκεί και το πυροτέχνημα.

Ξέρουμε πολύ καλά πως η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη δεν θα πάψει να υπάρχει, όσο υφίσταται ταξική κοινωνία. Κατά καιρούς η όξυνση της διαπάλης θα παίρνει σίγουρα διάφορες μορφές, προσαρμοσμένες ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης του ταξικού κινήματος.

Η προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορίας θα συνεχίζεται πάντα να γίνεται σε «επίσημα» κείμενα (σχολικά εγχειρίδια, προγράμματα σπουδών κ.λ.π.), αλλά και στα «ανεπίσημα» (βιβλιογραφία, αρθρογραφία κ.λ.π.). Όσο πιο χαλαρό θα βρίσκουν το προοδευτικό, δημοκρατικό κοινωνικό κίνημα, όλοι οι γκεμπελίσκοι διαστρεβλωτές καθ’ επάγγελμα ή μη, θα προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορία, να λειάνουν όλες τις αιχμηρές (γι’ αυτούς) πλευρές και να εξαφανίσουν κάθε χρονική περίοδο, γεγονός ή πρόσωπο, που ιστορικά τους αποκαλύπτει, τους απαξιώνει ή τους εκθέτει στην στη λαϊκή χλεύη, στην ιστορική και την κοινωνική απομόνωση.

Η ετοιμότητά μας είναι επιβεβλημένη «εξ αντικειμένου».

Αυτό απαιτεί μόνιμη επαγρύπνηση και συνεχή μόρφωση σε όλα τα επίπεδα της επιστήμης προκειμένου το επαναστατικό υποκείμενο να αντιλαμβάνεται καλύτερα την εποχή του, να την αναλύει και να εφαρμόζει – ακολουθεί τις συντεταγμένες εκείνες που με σιγουριά, διαύγεια και σταθερότητα θα το οδηγήσουν μπροστά.

Η ετοιμότητα λοιπόν για να αντιμετωπισθούν σήμερα και στο μέλλον οι συνεχείς προκλήσεις, επιβάλει την αέναη άντληση και αφομοίωσης της γνώσης, ώστε να δίνονται άμεσα, εύστοχα και καταλυτικά οι απαντήσεις.  

---

[1] Απ’ την έρευνα σε διάφορα προβοκατόρικα blog μια πλαστή φωτογραφία για να θολώνει και για να μη μπορεί κανείς να τη βρει έγραφε: «Αρχείο Αλεξάνδρου Περαντωνάκη, Μόντρεαλ, Καναδά».

[2] Για την Α΄ προβοκατόρικη εκδοχή της φωτογραφίας, αναφέρεται ο χρυσαυγίτης Χρίστος Γούδης,  στο «βιβλίο», Αίμα και Χώμα, εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη].

[3]Αυτήν την εκδοχή την βρίσκουμε στις περισσότερες χρυσαυγήτικες και αντικομμουνιστικές ιστοσελίδες (Anti Zitro • Μαΐου 18 (που χρησιμοποιεί ως πηγή  το «blog-μονταζιέρα» : sfoulidis. 2016), Scoops August 21, 2017 κ.ά.)

[4] Ανήμερα = κατά την ίδια εκείνη μέρα στην οποία αναφερόμαστε.

[5] Αναρτήθηκε από Oberon στο blog Κόκκινος Φάκελος, την 28 Αυγούστου 2017.

[6] Δημήτρης Καΐλας, Κάτω από τις σημαίες του Λαϊκού Στρατού – Έλληνες μόνιμοι αξιωματικοί στις τάξεις του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού – ΕΛΑΣ, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2005, σ.369.

[7]  «Ριζοσπάστης» 14-5-1944.

[8]  C. M. Woodhouse, Το μήλο της έριδος, Εξάντας, 1976, σ.156.

[9] C. M. Woodhouse, ό.π., σ. 160.

[10] To Sten επιλέχτηκε σημειολογικά ως «αξεσουάρ» του ΕΛΑΣ, για να αποτυπώσει  και να συνδέσει, την ενίσχυση των Βρεττανών σ’ αυτό.

[11] «Ριζοσπάστης» 14-05-1944.

[12] Δ.Ι.Σ. = Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού.

[13] C. M. Woodhouse, Το μήλο της έριδος, Εξάντας, 1976, σ. 104.

[14] C. M. Woodhouse, ό.π., σ. 160.

[15] Πέμπτη φάλαγγα: ονομάζεται η εντός πολιορκημένης πόλης, ή και εμπόλεμης χώρας γενικότερα, η εκδηλωθείσα προπαγάνδα επ΄ ωφελεία του εχθρού εμφανίζεται ποικιλοτρόπως, με οτιδήποτε μέσο μπορεί να υπονομεύσει το φρόνημα ή και την ικανότητα των αμυνομένων, ήτοι από δολιοφθορά, μέχρι απλή διασπορά ψευδών ειδήσεων.

[16] Ο γνωστός χρυσαυγίτης Χρίστος Γούδης  οι εκδ. Πελασγός κ.ά.

[17] (Νοέμβρης 1943-αρχές Μάρτη 1944) (Γ.Ε.Σ. – Δ.Ι.Σ., Αρχεία Εθνικής Αντίστασης, τ. 8^ος, σ. 177. Υποβληθείσα έκθεση Λεωνίδα Βρεττάκου, διοικητή του Τάγματος Ασφαλείας Σπάρτης, που συντάχθηκε 1-10/1/1955.

[18] (Γ.Ε.Σ.–Δ.Ι.Σ., ΑΡΧΕΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, τ. 8^ος σ. 193). Έκθεση, του Π. Καζάκου, με ημερ/νία σύνταξης 27-10-55 με θέμα: "Περί της Ιστορίας του Ταγ/τος Ασφαλείας Καλαμών (Μελιγαλά) από    1-2-44 ότε συνεκροτήθη μέχρι της 31-10-44 ότε διελύθη.