23 ΦΛΕΒΑΡΗ 1943 ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΝ

Σαν σήμερα, πριν 72 χρόνια ιδρύθηκε το πιο μεγάλο, πιο ζωντανό, πιο ενωτικό και το πιο αγωνιστικό μετωπικό σχήμα της νεολαίας.

Ακλουθώντας τα βήματα του ΕΑΜ, η Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας παίρνοντας την σκυτάλη και την πρωτοβουλία, αυτοδιαλύεται και συγχωνεύεται μαζί με δέκα άλλες αντιστασιακές – απελευθερωτικές οργανώσεις. Ανάμεσά τους και ο γνωστός μας Θεσσαλικός Ιερός Λόχος (Θ.Ι.Λ.), πρώτος πυρήνας αντίστασης της Θεσσαλικής νεολαίας.

ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΗΣ 23.2.1946

Ο χαρακτήρας της οργάνωσης, όπως περιγράφεται στο 2^ο άρθρο του καταστατικού, μας αποσαφηνίζει πως: «Η ΕΠΟΝ είναι οργάνωση εθνικοαπελευθερωτική, αντιφασιστική, προοδευτική, φιλειρηνική».

 Οι σκοποί της όπως περιγράφονται στο άρθρο 3, είναι:

 «α) Η εθνική απελευθέρωση, η πλέρια ανεξαρτησία και η ακεραιότητα της Ελλάδας με καθημερινό και αδιάκοπο αγώνα.

β) Η υπεράσπιση των συμφερόντων και δικαιωμάτων της νέας γενιάς στη ζωή, στη μόρφωση και στον πολιτισμό.

γ) Η εξολόθρευση του φασισμού τώρα και στο μέλλον και με οποιαδήποτε μορφή και αν παρουσιαστεί. Αυτό σημαίνει ότι το εσωτερικό μας καθεστώς θα πηγάζει από τη λεύτερη εκδήλωση της κυριαρχικής θέλησης του Λαού και της Νέας Γενιάς. Επιπρόσθετα για τη Νέα Γενιά αυτό σημαίνει ίσα πολιτικά δικαιώματα για τους νέους και νέες που είναι πάνω από 18 χρόνων αφού έχουν ενεργητική συμμετοχή στην κοινωνική ζωή.

δ) Ο αγώνας κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων για την κατοχύρωση της ειρήνης με βάση την αυτοδιάθεση των λαών και νεολαιών και την αδελφική συνεργασία τους.

ε)Η ανοικοδόμηση της χώρας μας από τα ερείπια του πολέμου και της αξονικής κατοχής, προς το συμφέρον και την ευημερία».

Αυτοί οι σκοποί του αγώνα θεμελίωσαν σε στερεές βάσεις τα μεγάλα ιδανικά. Η νέοι απέκτησαν όραμα. Όραμα αληθινό, γήινο, χειροπιαστό, συλλογικό.

Η διαχρονικότητα της αξίας των ιδανικών, των οραμάτων και των σκοπών της ΕΠΟΝ είναι οι ανεκπλήρωτοι αλλά πάντα επίκαιροι στόχοι. Η ζωντάνια των στόχων, μεγαλώνει όλο και περισσότερο την δίψα του λαού μας για την πραγμάτωσή τους.

Οι ανεκπλήρωτοι στόχοι

Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, δηλαδή «η πλέρια ανεξαρτησία και η ακεραιότητα της Ελλάδας με καθημερινό και αδιάκοπο αγώνα». Πώς να μη διψάει ένας λαός για πλέρια ανεξαρτησία, όταν την θέση των κατακτητών (Γερμανών, Ιταλών, Βουλγάρων), την πήραν οι Βρετανοί στην αρχή και Αμερικάνοι στη συνέχεια; Το χειρότερο ήταν να βλέπεις το Νέο Ελληνικό Κράτος να θεμελιώνεται στους δοσίλογους συνεργάτες των κατακτητών. Βέβαια μ’ αυτή την συναλλαγή διασφάλιζαν οι μεν (δοσίλογοι) την επιβίωσή τους και την συνέχιση – απλώς με άλλα αφεντικά - της δράσης τους, οι δε «σύμμαχοι» την κυριαρχία. Το εντυπωσιακό είναι πως γεννήθηκε ένα τερατούργημα από ένα συνονθύλευμα πρώην κατακτητών και  πρώην «συμμάχων», ένα « παγκόσμιο μαύρο μέτωπο», το ΝΑΤΟ.

Πρόσδεση και εξάρτηση στο ΝΑΤΟ.

 Στην αρχή προσπάθησαν να εντυπωσιάσουν με τις χάντρες και τα καθρεφτάκια τον λαό μας, όπως οι Ισπανοί τους Ιθαγενείς της Αμερικής. Θυμούνται οι παλαιότεροι το περίφημο «σχέδιο Μάρσαλ» και την ΟΥΝΤΡΑ που δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά το «τυρί στη φάκα» για την πρόσδεσή μας στο Νατοϊκό «άρμα».

Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ κόστισε και κοστίζει διαχρονικά ένα τεράστιο μέρος του ΑΕΠ – ήμαστε αναλογικά δεύτερη χώρα μετά τις ΗΠΑ σε στρατιωτικές δαπάνες - να πηγαίνει στις υποτιθέμενες «αμυντικές δαπάνες» που δεν έχουν καμιά σχέση με τις πραγματικές ανάγκες της πατρίδας μας. Η συμμετοχή της Ελλάδας στις πολυδάπανες «συμβατικές μας  υποχρεώσεις(sic!)» στο Κόσσοβο, Αφγανιστάν, κλπ., συνέβαλε να οδηγήσει την χώρα και στον οικονομικό «στραγγαλισμό».

Εκτός όμως από τις τεράστιες οικονομικές συνέπειες, η σοβαρότερη επίπτωση έχει να κάνει με την αφαίρεση της ανεξαρτησίας. Α) Η εξωτερική μας πολιτική καθορίζεται με βάση το «νέο δόγμα» του ΝΑΤΟ. Β) Η αμυντική θωράκιση (αν υπάρχει τέτοια ή όταν υπάρχει) σχεδιάζεται και πάλι με βάση – ουσιαστικά – τον «ζωτικό χώρο των ΗΠΑ. Γ) Οι γνωστές βάσεις (Σούδα, Άκτιο, Κουτσόχερο, κλπ.) εκτός που είναι εδάφη «άβατα υπό ξένη κατοχή», αποτελούν και στόχους σε περίπτωση σύρραξης.

Πρόσδεση και εξάρτηση στην ΕΕ

Σ’ όλα αυτά έρχεται και η ΕΕ με την οικονομική της ολοκλήρωση να αποτελειώσει και να διαλύσει κάθε ίχνος που πιθανόν να είχε απομείνει στο πεδίο της ανεξαρτησίας.

Με χωρίς μνημόνιο ή με μνημόνιο, ακόμα χειρότερα, η Ελλάδα αλυσοδέθηκε περισσότερο στο άρμα της υποτέλειας, των πιο επιθετικών καπιταλιστικών ολοκληρώσεων, πληρώνοντας ο λαός μας ένα βαρύτατο, ακόμα και σε αίμα, κόστος.

Οι πολιτικοί εκφραστές των ιδεολογικών ρευμάτων της «μικτής οικονομίας», θυσιάζουν τους νέους στον βωμό της αύξησης του κέρδους. Αυτό το πιο δυναμικό, το πιο δημιουργικό, του πιο παραγωγικό άνθος της κοινωνίας μας το αφυδατώνουν. Το μετατρέπουν σε νέο μεταναστευτικό ρεύμα αναγκάζοντάς το να ξενιτευτεί με όρους πολύ χειρότερους απ’ ότι στην δεκαετία του ’60. Η εκτόξευση της ανεργίας στη νεολαία σε ποσοστό που αγγίζει του 80% - μοναδικό παγκοσμίως - αφήνει άφωνο όλο τον πλανήτη.

Η αγροτική παραγωγή και γενικά ο πρωτογενής παραγωγικός τομέας αφανίζονται συνεχώς, δημιουργώντας όλο και ισχυρότερους όρους εξάρτησης από τις πολυεθνικές, τα κονσόρτσιουμ και τα τραστ.

Οι εργασιακές σχέσεις, η υγεία, η παιδεία, το περιβάλλον και γενικά οι κοινωνικές παροχές από τον 21^ο αιώνα επιστρέφουν, για τους «πληβείους», στον 19^ο αιώνα.

Το μήνυμα της ΕΠΟΝ σήμερα.

Το πιο μεγάλο μήνυμα που εκπέμπει η ΕΠΟΝ σήμερα και αποτελεί τον «μονόδρομο» για την οριστική έξοδο από την υποταγή, την εξάρτηση και την αυτοδιάθεση του λαού μας, είναι: Η δημιουργία ενός μεγάλου Μετώπου που το «μίνιμου

μ» της συμφωνίας να εμπεριέχει το παλλαϊκό, υπερώριμο αίτημα του απεγκλωβισμού από τους πάτρωνες και τους φορείς τους  (ΝΑΤΟ, ΕΕ) που μας φορούν τις αλυσίδες της εξάρτησης. Αυτό είναι το μοναδικό και αληθινό μήνυμα για την «πλέρια ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Ελλάδας», όπως ορίζεται στο καταστατικό και για το οποίο έδωσαν ακόμα και την ζωή τους οι ΕΠΟΝίτες και οι ΕΠΟΝίτισσες.