Σαν σήμερα, 14 Μάη του
1944, έμεινε μέρα αξέχαστη για τη Λάρισα. Πριν . 81 χρόνια αθώοι πολίτες βρέθηκαν
σκοτωμένοι από τα Ε.Α.Σ.Α.Δ.[1], σκορπισμένοι στους κεντρικούς
δρόμους για να τρομοκρατήσουν τους Λαρισαίους..
Ξυπνώντας η πόλη
εκείνο το ματωμένο πρωινό, για τα προεόρτια του Αγίου Αχίλλειου, τον Πολιούχο
της πόλης μας, έβλεπε με φρίκη στην οδό Βόλου, Ερμού, Πλατεία Ταχυδρομείου,
Κομμένο Τζαμί, έξω από το Δημόσιο Ταμείο, τα πτώματα αθώων πολιτών.
Η φρίκη που αντίκρισε
ο λαός δεν περιγράφεται. Δεμένα δυο-δυο τα θύματα, με το καλώδιο, κείτονταν
μέσα σε λίμνες αίματος.
Την ιστορική αυτή
νύχτα - χωρίς καμιά αιτία ή διαδικασία (δίκες κλπ.) - σφάχτηκαν είκοσι (20)[2] αθώοι στην πολίτες από
τους ταγματασφαλίτες του Ε.Α.Σ.Α.Δ.
Η φρίκη και η
αγανάκτηση των Λαρισαίων ήταν τόσο μεγάλη που ακόμα και ο μητροπολίτης Κύριλλος
Ζιχνών[3]–τοποτηρητής στη μητρόπολη
Λαρίσης και Πλαταμώνος, λόγω «απουσίας» του Λαρίσης Δωρόθεου- μιλώντας στη
Κεντρική Πλατεία τη μέρα εκείνη στη γιορτή του Αγίου Αχιλλείου είπε:
«…Δεν είναι δυνατόν
κύριοι να παραμείνω ποιμήν, ποιμένων λαόν κυλιόμενον εις το αίμα. Δεν είναι
δυνατόν, η ψυχή μου επαναστατεί. Η αρχιερατική μου συνείδησις εξεγείρεται όταν
εξερχόμενος έξω διά μεν των χειρών να ευλογώ τον λαόν, διά δε των ποδών να πατώ
πτώματα ελληνικά και αίμα ελληνικόν το οποίον από ελληνικά εχύθη ξίφη. Πως είναι
δυνατόν να εισερχώμεθα εις τον Ναόν του Θεού του αγίου και αμώμου και καθαρού
και να κηλιδώνουμε αυτόν με το αδελφικόν αίμα που επάτησαν τα πόδια μας.»
Όλος ο λαός με σφιγμένη καρδιά και με δάκρυα
παρακολούθησε τη λιτανεία του Αγ. Αχιλλείου περνώντας από τους δρόμους που το
αίμα των αθώων ακόμα δεν είχε στεγνώσει, ελπίζοντας πως μετά την Απελευθέρωση θα
αποδοθεί δικαιοσύνη.
Ήρθε η απελευθέρωση.
Σ’ όλη την Ευρώπη οι
δοσίλογοι λογοδότησαν και τους αποδόθηκαν οι ανάλογες ποινές. Στην πατρίδα μας,
οι δολοφόνοι των Ε.Α.Σ.Α.Δ., παρ’ όλο που στις δίκες των δοσίλογων τα πολλαπλά εγκλήματά
τους αναδείχτηκαν ονομαστικά, δεν καταδικάστηκε ουσιαστικά κανένας. Αντίθετα, αναρριχήθηκαν οι
περισσότεροι απ’ αυτούς σε θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού.
Μετά την απελευθέρωση
εξοπλίστηκαν από τους νέους ξένους «προστάτες» Άγγλους στην αρχή και
Αμερικάνους λίγο αργότερα καταχτητές, γύριζαν ελεύθεροι προκλητικά στην
πόλη. Όλοι οι χθεσινοί δοσίλογοι και μεταπολεμικοί «πατριώτες» εντάχθηκαν στον
κρατικό μηχανισμό ντυμένοι χωροφύλακες, «εθνοφύλακες», ένοπλοι ληστοσυμμορίτες
του Σούρλα, Καλαμπαλίκη κλπ., τρομοκρατούσαν, έδερναν και ασκούσαν κάθε μορφή
βίας στους δημοκρατικούς πολίτες.
Έτσι η «νεότερη» Ελλάδα είναι συνέχεια και δημιούργημα κυρίως των προδοτών, τον δωσίλογων, των ριψάσπιδων και των ξενόδουλων υποτακτικών.
Γι’ αυτό, ακόμα και σήμερα, παραμένει για την Πατρίδα μας ζητούμενο, η Εθνική Ανεξαρτησία, η Λαϊκή Κυριαρχία και η Κοινωνική δικαιοσύνη.
Τα παρακάτω ονόματα αυτών που
δολοφονήθηκαν στους δρόμους της Λάρισας από τους ΕΑΣΑΔίτες προδότες στις
14.5.1944, ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΧΝΑΜΕ, και
ΤΑ ΤΙΜΑΜΕ:
Σινιώρης
Ευάγ. από Αθήνα
Σακούτσος
Σπ. » Στεφανοβίκιο
Μπαντάς
Χρήστος
» Καρπενήσι
Μανίκας Θωμάς
» Λάρισα
Παπαϊωάννου Βασ.
» »
Κωστακάς Ανδρ.
» »
Πάπαδος Αντ.
» »
Νταλάσης Γεώργ.ή
Βλάχος » »
Καραφάς Παντ.
» »
Γαβαλάς Μανώλης
» »
Γεωργιου Δανιήλ
» »
Τσούλιας Πασχάλης
» »
Φασούλας Γεώργ.
» »
Χατζηδημάκος Δημ. » »
Κωστίκος
Δημ.
» »
Πέτρου
Ευαγγελία » »
Τσάμης Σπυρ. » »
Αγγελάκης Ιωάννης » »
Παπαπούλιας
Μάνθος γεωπόνο » »
Γεωργιάδη Θ.[4]
[1] Τα Ε.Α.Σ.Α.Δ. (Εθνικός-Αγροτικός-Σύνδεσμος
Αντικομμουνιστικής-Δράσης). Το όνομα αυτό χρησιμοποίησαν τα Τάγματα Ασφαλείας
στη Θεσσαλία.
[2] Ο αριθμός αυτός προκύπτει
με βάση τις πηγές που βρήκαμε μέχρι τώρα.
[3] Τώρα ονομάζεται
Θεσσαλιώτιδας και Φαναριοφαρσάλων
[4] Τα ονόματα
συμπληρώθηκαν, αφού χρησιμοποιήθηκαν για την ανεύρεσή τους τέσσερεις πηγές: Το
Ληξιαρχείο της Λάρισας. Ο Δαμιανός Βουλγαράκης στο βιβλίο του «1283 ημέρες σκλαβιάς», σ.65.
Εφημερίδα «Λαϊκή Φωνή» Όργανο της
Περιφερειακής Επιτροπής Λάρισας του ΚΚΕ της 18.06.1944 και την εφημερίδα «ΑΛΗΘΕΙΑ» του
ΕΑΜ, της 03.06.1945,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου