Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2023

ΤΟ "ΟΧΙ" ΤΗΣ ΔΙΑΝΔΡΙΑΣ ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ-ΜΕΤΑΞΑ

 

Ο Φαίδων Μακρής

ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ[1]

Εορτάζοντες και μη

Μεθαύριο 28 Οκτωβρίου, πέμπτη επέτειο του, ονομαστικού ΟΧΙ προς τους Ιταλούς της δικτατορικής διανδρίας Γλύξμπουργκ-Μεταξα, το Ελληνικό Κράτος θα εορτάσει αλλά δεν θα δεχθεί επισκέψεις του λαού, λόγω απουσίας... ντροπής.

Αυτό που ετοιμάζεται επίσημα δεν είναι γιορτή, είναι απόπειρα υπεξαίρεσης από το λαό της τιμής και της παγκόσμιας δόξας του, για τους υπέροχους απελευθερωτικούς αγώνες του, υπεξαίρεσης, που γίνεται προς όφελος των κληρονόμων του νεκρού δικτάτορα και του Γλύξμπουργκ.

 Αυτοί οι δυο είπαν το όχι, όπως το λεν και οι ερωτευμένες γυναίκες, που ετοιμάζονται να παραδοθούν στον εραστή τους. Ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι αποτελούσαν γι’ αυτούς τους δυο ανάξιους κυβερνήτες, αντικείμενο άμετρου θαυμασμού. Το όχι δε λέγεται με το καπέλο στο κε­φάλι και τις αποσκευές αμπολαρισιιένες για το εξωτερικό, αλλά λέγεται όπως το είπε ο λαός με το γυλιό του στρατιώτη στον ώμο, κι’ έτοιμος να φύγει, όχι για το … σωτήριο εξωτερικό, αλλά για τα απειλούμενα σύνορα της πατρίδας μας.

Εκεί στα σύνορα της πατρίδας μας και όχι στα σαλόνια της «Γκραν Μπρετάνια» είπε ο λαός μας το δικό του ΟΧΙ.

Το είπε με την κάνη τού λιανοτούφεκού του, το χάραξε με την ξιφολόγχη στα στήθη των επιδρομέων και το έγραψε με το αίμα του στους βράχους και στις χαράδρες της Πίνδου και των Αλβανικών βουνών.

Μα οι άνθρωποι που σήμερα κυβερνάν την χώρα μας, ελέω των, αραπάδων του Σκόμπυ, αφού αφαίρεσαν από το λαό μας και τις πιο στοιχειώδεις του ελευθερίες, αφού του πήραν και την τελευταία μπουκιά του ψωμιού του από το στόμα, πάνε τώρα με την πιο άτιμη εορταστική σκευωρία να του αφαιρέσουν τους τίτλους τιμής της Εθνικής Αντίσταση; Να πάρουν το όχι που βγήκε από το υπερήφανο στήθος ενός ελεύθερου λαού και, να το ρίξουν στο βόθρο του στόματος ενός ταπεινού δικτάτορα. Μα η ιστορία δεν πλαστογραφείτε όσες προσπάθειες κι’ αν καταβάλουν οι πολιτικάντηδες του μεταδεκεμβριανου βούρκου.

Ο λαός θα σας αφήσει μόνους σας να ασχημονείτε στα τεταρταυγουστιανά σαλόνια, κι αυτός, στους δρόμους, στις συνοικίες και στα εργοστάσια θα γιορτάσει μόνος του την δική του γιορτή, με τον δικό του τρόπο, τον τίμιο, τον αυθόρμητο, τον λαϊκό.

Η δική σας επίσημη γιορτή είναι η γιορτή των κούφιων λέξεων και των κενών επιδείξεων, αφού μια κούφια λέξη και μια κενή δι­πλωματική επίδειξη θα γιορτάσετε. Το όχι του υπηρέτη του Γλύξμπουργκ - Μεταξά.

Μα η γιορτή του λαού, θα δονείται από το βαθύ παλμό της συγκίνησης, για την ιερή επέτειο του δικού του ΟΧΙ, που το είπε με την φιλελεύθερη καρδιά του και το πραγμάτωσε με το τίμιό του αίμα.

Φαίδων Μακρής[2]



[1] «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ», εφημερίδα του ΕΑΜ Μαγνησίας, αρ.469, 25.10.1945

[2] Ο Φαίδων Μακρής αγωνιστής της Αντίστασης και ζούσε στον Βόλο. Γιος του Αλκιβιάδη Μακρή που είχε βιβλιοπωλείο και τυπογραφείο στη Λάρισα. Εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στον Βόλο το 1926. Παιδιά του εκτός από τον Φαίδωνα είχε και τον γνωστό λαογράφο του Βόλου Κίτσο και την Κυβέλη  Μακρή. Ήταν ανιψιός του Θρασύβουλου Μακρή (ξάδελφος του πατέρα του), δημοσιογράφου και εκδότη της «ΜΙΚΡΑΣ» της Λάρισας, που στην κατοχή κράτησε μεμπτή στάση.



[1] Ο Φαίδων Μακρής αγωνιστής της Αντίστασης και ζούσε στον Βόλο. Γιος του Αλκιβιάδη Μακρή που είχε βιβλιοπωλείο και τυπογραφείο στη Λάρισα. Εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στον Βόλο το 1926. Παιδιά του εκτός από τον Φαίδωνα είχε και τον γνωστό λαογράφο του Βόλου Κίτσο και την Κυβέλη  Μακρή. Ήταν ανιψιός του Θρασύβουλου Μακρή (ξάδελφος του πατέρα του), δημοσιογράφου και εκδότη της «ΜΙΚΡΑΣ» της Λάρισας, που στην κατοχή κράτησε μεμπτή στάση.

Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2023

ΤΥΡΝΑΒΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ



Τις επόμενες μέρες του Ιούνη στον Τύρναβο ήταν ολοφάνερη η προσπάθεια υπονόμευσης του «Ενιαίου Μετώπου» το οποίο όδευε ολοταχώς προς τη νίκη. Τρομοκρατία, προτάσεις για δήθεν πολιτική συμπόρευση. Η μόνη συμπόρευση που έκανε το παλιό κατεστημένο ήταν με την αστυνομία ώστε να αποκλειστεί το «Ε.Μ.» από τις εκλογές. Ταυτόχρονα η άθλια κατάσταση των δρόμων με την δυσοσμία, αλλά και οι αγροτικοί δρόμοι που είναι απροσπέλαστοι, εξακολουθούν να υφίστανται. Οι κοινοτικοί φόροι ήταν δύο ταχυτήτων και εις βάρος των φτωχών. Παντού παράγκες φορατζήδων, οι οποίοι πωλούσαν τα εισαγμένα προϊόντα εισπράττοντας φόρο από 15-25%, επιβαρύνοντας τους φτωχούς με 750 χιλιάδες δραχμές ετησίως, με «μαύρα» κοινοτικά ενοίκια. Παντελής η απουσία ιατροφαρμακευτικής βοήθειας, σίτισης και επιδομάτων για ανέργους. Το «Ενιαίο Μέτωπο» απεναντίας υπόσχεται ότι θα καταργήσει τους φόρους για τους φτωχούς και θα φορολογήσει αυστηρά τους πλούσιους, επισκευή οδοποιίας, ιατρική και φαρμακευτική βοήθεια σε φτωχούς μαζί με επιδόματα και φυσικά.. δουλειές. Γήπεδο στον εργατικό αθλητικό σύλλογο, βιβλία, παπούτσια σε φτωχούς μαθητές και υπόσχεση για καλυτέρευση των συνθηκών ζωής.[1] Δεν ήταν ανάξια προσοχής όλα τα παραπάνω.

Η επωαζόμενη ωστόσο αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, είχε θορυβήσει το παλιό «κατεστημένο» του Τυρνάβου. Ο συντάκτης της φιλοβενιζελικής εφημερίδας Ελευθερία, Δημ. Βαφείδης, ο οποίος φέρεται ως κάτοικος Τυρνάβου, φτάνει στο σημείο να τονίσει τους τεράστιους κινδύνους που διατρέχει η πόλη από τη λαίλαπα των «οπαδών της Γ΄ Διεθνούς», των οποίων πατρίδα αναφέρει ότι είναι η «Μπολσεβική Ρωσία». Εκλιπαρεί για άμεσα μέτρα, όπως να σταλούν οι αρχηγοί στην Ρωσία την οποία αποκαλούν πατρίδα και μητέρα, και να δημευτούν όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία. Πρέπει όλοι να αφήσουν τις μεταξύ τους διαφορές και να καταλάβουν ότι ο μοναδικός εχθρός είναι αυτή τη στιγμή οι «κόκκινοι άρχοντες» οι οποίοι προπαγανδίζουν ότι θα τρώνε όλοι με χρυσά κουτάλια. «Δουλεύουν νυχθημερόν» μάλιστα, εκμεταλλευόμενοι τη φτώχια και τη δυστυχία των απλών ανθρώπων «Και η ανεργία είναι δια αυτούς, η χαρά». Αν δεν αλλάξει κάτι και συνεχιστεί το «αλληλοφάγομα», «την 12ην Φεβρουαρίου θα κοκκινίσει από το ένα άκρο έως το άλλο… Και όλοι ημείς οι άλλοι, οι πολλοί, θα τρίβωμεν τα μάτια μας».[2] 

Σε παρόμοια ανταπόκριση τρείς μέρες αργότερα, επαναλαμβάνει τις ίδιες ανησυχίες. Υπερτονίζει πόσο αρνητική εντύπωση και έκπληξη, όχι μόνο για τους τυρναβίτες, αλλά για ολόκληρη την χώρα, θα προκαλέσει «αν την 12ην επιτύχει ο συνδυασμός του μπολσεβίκικου κόμματος». Ενώ οι «Μπολσεβίκοι» αναφέρει, δουλεύουν προπαγανδιστικά «οι περισσότεροι του Τυρνάβου, κάθονται με εσταυρωμένας τας χείρας και συζητούν περί ανέμων και υδάτων».[3] Από διαδοχικά όμοια άρθρα φαίνεται αυτή η «ανησυχία» του συντάκτη. Σαν η πόλη δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα έως τότε και όλα βαίνανε καλώς. Στις 26 του Γενάρη με έντονη αντικομουνιστική προπαγάνδα ο Βαφείδης τονίζει ότι όλοι οι κάτοικοι του Τυρνάβου πρέπει να εξεγερθούν ώστε να αποτραπεί ο ερυθρός κίνδυνος, «σαν κακός δαίμονας επωφθαλμιά να καταστρέψει όλην την ορμήν και την πρόοδον της πόλεώς μας».. Διαβεβαιούν ότι εκλεγόμενοι θα μεταφέρουν τον Παράδεισον εκ της Ρωσίας, της μοναδικής των πατρίδος, δια να τον εγκαταστήσουν εις τον Τύρναβον».[4]

ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΙΔΑΣ

Η προεκλογική ομιλία του «Ενιαίου Μετώπου» πραγματοποιήθηκε τελικά στις 28 Γενάρη με παρουσία περίπου χιλίων ατόμων (Ο ΤΥΡΝΑΒΟΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΚΑΜΠΟ). Το πρόγραμμα του συνδυασμού το ανέλυσαν οι Κ. Λουλές αντιπροσωπεύοντας την εκλογική επιτροπή και ο υποψήφιος κόκκινος πρόεδρος Κώστας Αρίδας. Εκ μέρους της Κομμουνιστικής Οργάνωσης ο σ. Έξαρχος και από την Κομματική Νεολαία ο σ. Καζανάς. Από την Εργατική Βοήθεια ο σ. Μαγγελάς. Οι ομιλίες επικεντρώθηκαν στις απειλές που δέχεται το «Ε.Μ.» από τους «τσορμπατζήδες», ξεσκεπάζοντας τους «Ροδοπουλικούς» και φυσικά στην επερχόμενη νίκη τους η οποία θα φέρει πρόνοια για φτωχούς και αδύναμους πολίτες και όχι φόρους. Τέλος ομόφωνα εγκρίθηκαν οι χαιρετισμοί προς το Πολιτικό Γραφείο του Κόμματος, προς το 17ο Συνέδριο του Κόμματος των Μπολσεβίκων, αλλά και ψήφισμα για τον πρωθυπουργό Κονδύλη για να μην μεταφερθούν οι αγωνιστές στην Ακροναυπλία.[5]

Ο αστυνόμος Τέγος την επομένη, στις 30 του Γενάρη, συνέλαβε τους ομιλητές της συγκέντρωσης με την κατηγορία της κομμουνιστικής προπαγάνδας. Έτσι οι Αρίδας, Λουλές και Χριστογιάννης οδηγήθηκαν στο εισαγγελέα Λάρισας. Όταν αφέθηκαν ελεύθεροι, στην επιστροφή τους από τη Λάρισα δέχθηκαν θερμή υποδοχή με ζητωκραυγές και συνθήματα.[6]

Τα ονόματα του «κόκκινου» συνδυασμού ανακοινώθηκαν μετά από πολυπληθή συγκέντρωση στον περιβάλλοντα χώρο του πανδοχείου Γκολέτσα «πολλοί αστοί μετέβησαν δια να ακούσουν τους λόγους των ερυθρών ρητόρων». Στα γραφόμενα του συντάκτη (Δημ. Βαφείδης) του άρθρου, διαπιστώνει κανείς την προσπάθεια να ελαττώσει τα αρνητικά σχόλια προς τους κομμουνιστές υποψήφιους. Αυτό βεβαίως γίνεται εκ του ασφαλούς, όταν διαπιστώνει ότι οι άλλες παρατάξεις δεν πρόκειται να νικήσουν τους «κόκκινους» υποψηφίους. Πέρα από μια σύντομη αναφορά σε τυχόν ανησυχίες «θα εφαρμόσουν και την πολιτικήν ή το δόγμαν διαίρει και βασίλευε», συνεχίζει με θετικά σχόλια για τον συνδυασμό που φαίνεται ότι θα κερδίσει στις εκλογές «ο συνδυασμός του Κομμουνιστικού Κόμματος.. περιλαμβάνει πρόσωπα απολύτως ικανά και ανήκοντα εις τας πτωχάς και πασχούσας τάξεις».[7]

Οι τελικοί συνδυασμοί παρουσιάστηκαν στο φύλλο της Ελευθερίας της 4ης Φεβρουαρίου. Συνδυασμός Αχρωμάτιστος: Περ. Λακερδάς, Μαργ. Γ Μαλίτας, Ευάγ. Μαμανός, Γ. Α. Κοντογιάννης, Μ. Λουλές, Γ. Νιούγκος, Βας. Λέντζας, Γ. Ν. Βογιατζής, Αν. Στρογγυλός δικηγόρος, Ανδρ. Αγραφιώτης, Β. Ζανγκότης, Αθ. Σ. Παπαγιάννης δικηγόρος, Πελοπίδας Ξύδας, Β. Μητσιός και Αθ. Γουνιτσιώτης. Συνδυασμός του Ιατρού Λάμπρου Λάμπρου: Ν. Ζαχαρακούλης, Δ. Ταουσάνης, Λάμπρου Ν. Λάμπρου ιατρός, Χ. Τσαρχάσης, Ευάγ. Βασιλείου, Δημ. Χασιώτης, Ν. Μαρκούλης, Ιωάννης Τσελνικούλης, Θωμάς Βελισιώτης, Ι. Καραούλης, Ανδρ. Ψαθάς, Δ. Δημουλάς, Αλκ. Χριστοδούλου, Εμμ. Παπαγιάννης και Ιω. Κουκουνός. Συνδυασμός Ανεξάρτητος: Γ. Βαρδακώστας, Ιω. Δανίκας, Αναστάσιος Τζιούλης, Μ. Χάϊδας, Δ. Τριστέλας, και Δ. Μπαφάλης δικηγόρος Ανεξάρτητοι Σύμβουλοι: Ν. Μπαφάλης, Ν. Μητσιός, Αστ. Δασκαλόπουλος, Αθ. Δασκαλόπουλος, Β. Μαχαίρας, Πελ. Αγγελίδης δικηγόρος και Γεώρ. Χύμος δικηγόρος.. Συνδυασμός Κομμουνιστών: Κ. Αρίδας, Γεδεών Λουλές, Β. Χατζημητσοβίτης, Δ. Μουκούλης, Αθ. Κάπρας, Ν. Μανδηλάς, Σ. Ντάσιος, Θ. Χατζηρεπάνης, Δημ. Στάθης, Μιχ. Παπράς, Ν. Χατζημίχος, Κ. Γ. Σαμαντζής, Αναστ. Καρασούλας, Κ. Σιάρακας και Ιω. Γκαβουτζίμος.

Αξίζει να μνημονευτεί και το παρακάτω περιστατικό, το οποίο διακρίνει κανείς την κοινωνική διαφοροποίηση που συντελούνταν στην πόλη. «Ο πατέρας του Κώστα Λουλέ συναγωνιστή στο «Ενιαίο Μέτωπο», κατά την προεκλογική περίοδο του Κώστα Αρίδα ως υποψηφίου δημάρχου Τυρνάβου το 1934, πήγαινε και κατέβαζε με την μαγκούρα τις αφίσες του Ενιαίου Μετώπου. Ο ίδιος ήταν εύπορος κτηματίας του Τυρνάβου και οι νέες αυτές πολιτικές προσεγγίσεις πιθανότατα να μην τις έβλεπε με καλό μάτι. Όταν συνέλαβαν τον πατέρα μου Κώστα Αρίδα, κάποιος γείτονας ειδοποίησε την θεία του, Φανή Αρίδα, για το συμβάν. Στο ερώτημά της γιατί τον πιάσανε, πήρε ως απάντηση ότι «ο Κωστάκης κήρυττε τον λόγο του θεού», με την ίδια να κάνει το σταυρό της θεωρώντας ότι ο Κ. Αρίδας έγινε.. ιερέας».[8]

Στα πρώτα αποτελέσματα των εκλογών φαινόταν ότι το ψηφοδέλτιο του «Ενιαίου Μετώπου» οδεύει για την νίκη «ΣΤΟΝ ΤΥΡΝΑΒΟ ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ».[9]«ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΒΑΛΑ ΚΙ Ο ΤΥΡΝΑΒΟΣ, ΚΑΖΑΚΛΑΡ, ΡΟΔΟΛΕΙΒΟΣ, ΜΠΕΡΟΒΑ ΚΑΙ ΕΛΑΣΣΩΝΑ ΑΓΓΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗΝ ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ».[10]

«Ούτω εξελέγησαν εκ του κομμουνιστικού ψηφοδελτίου οι Κ. Σιάρακας, Αν. Καρασούλας, Δημ. Σιάθης ή Γκίμας, Κ Αρίδας, Δ. Μουκούλης, Αθ. Κάπρας, Ν. Μαντελάς, Β. Χατζημητσοβίτης, Γεδεών Λουλές, Θεοφ. Χατζηρεπάνης και του ψηφοδελτίου του κ. Λάμπρου οι Ι. Κουκουνάς ή Κοκουνός, Δ. Δημουλάς, Λάμπρος Λάμπρου, Ανδρ. Ψαθάς και Ν. Ζαχαρακούλης». Ως εμφαίνεται εκτός των εργαζομένων εις την κάλπην των κομμουνιστών έρριψαν τας ψήφους των και οι πλούσιοι».[11]

Μετά τις εκλογές υπήρξαν αναφορές για «ΕΞΑΓΟΡΕΣ ΨΗΦΩΝ, ΑΠΑΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ - ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΣΤΟΝ ΤΥΡΝΑΒΟ ΠΑΛΑΙΨΕ ΚΑΙ ΝΙΚΗΣΕ» με αποτέλεσμα 625-749 ψήφους υπέρ έναντι 510 των υπολοίπων. Για τις παραπάνω εξαγορές ψήφων αναφέρεται ο μπακάλης Ταουσάνης που προσπάθησε να εξαγοράσει με κεράσματα στο μαγαζί του μερικούς εργάτες, για να φωνάζουν υπέρ του Λάμπρου στις 8 Φλεβάρη. Πραγματοποιήθηκε αμέσως αντιδιαδήλωση του «Ε.Μ.» με παρουσία περίπου 1.000 ατόμων. Εκεί ο σ. Έξαρχος συνελήφθη από τον αστυνόμο Τέγο μετά από επίθεση έφιππων χωροφυλάκων. Οι αστυνόμοι φτάνοντας στο μανάβικο του σ. Κάπρα τον χτύπησαν με γκλόπ στο κεφάλι αφήνοντάς τον αναίσθητο. Πρωταγωνιστής ο Τέγος και μετά την εκλογική νίκη. Αθρόες οι μηνήσεις του στο σύνολο των νικητών. Το «ιδιώνυμο» ήταν σε πλήρη εφαρμογή, και η μετατροπή μιας προεκλογικής συγκέντρωσης σε κομμουνιστική προπαγάνδα υπό των ήχων επαναστατικών τραγουδιών, ήταν αρκετά επιβαρυντικά στοιχεία για τους, Αρίδα, Λουλέ, Έξαρχο, Γκαζώνα, Μουκούλη, Ζησιάδη, Καρασούλα και για άλλους δέκα συντρόφους τους.[12]

Στις 18 Φεβρουαρίου το παρακάτω «Ημερολόγιο Επανάστασης» συγκλονίζει. Με χαρακτηριστικό τρόπο δείχνει από τη μια τον συντηρητισμό της εποχής πλάι στο πολιτικό κατεστημένο, και από την άλλη την ελπίδα των απλών ανθρώπων της υπαίθρου, στο ενδεχόμενο η ζωή τους να καλυτερεύσει. «Την άλλη μέρα από τις εκλογές, το λεωφορείο Κοζάνη-Λάρισα, καθώς κατέβαινε τις πελώριες στροφές του Ολύμπου και χύνονταν στον κάμπο του κόκκινου Τύρναβου, το υποδέχονταν οι Σαρακατσαναίοι με φωνές:-Κουόκκινιε…κουόκκινιε.. Ήτανε το χαρούμενο άγγελμα για τους κόκκινους συμβούλους που είχανε βγει στον Τύρναβο. Πριν από κάμποση ώρα είχαμε δει και την κόκκινη Τσαρίτσανη με τα χαρούμενα σπιτάκια της, στο βάθος του κάμπου της Ελασσόνας. Μερικοί μαθητές που είχανε βγει ως τη δημοσιά, μας φώναζαν καθώς περνούσαμε: -Κόκκινοι, κόκκινοι… Μερικοί αντιδραστικοί επιβάτες τα είχανε χάσει μ’ αυτή την υποδοχή. Οι μαθητές «κόκκινοι», οι σαρακατσαναίοι «κουόκκινιε»-σίγουρα ο κόσμος χάλασε.-Ξυπνήσανε, φίλε μου, κι’ οι Σαρακατσαναίοι, έκανε κάποιος μ’ ένα θλιβερό αναστεναγμό γεμάτο απογοήτευση. Κι’ ήτανε να μη στενάζει και να μην απογοητεύεται; Είναι σαν παραμύθι, σαν ψέμα πως κι’ εκείνοι ακόμα οι σαρακατσάνηδες με τις κάπες, οι αιωνίως αξούριστοι που ζούνε σε χορτάρινες καλύβες, που είναι γιομάτοι ψείρες και τρώνε μπομπότα ολοένα, πως ως κι’ αυτοί κρατήσανε κόκκινο ψηφοδέλτιο στα χέρια τους, ρίξανε κι’ αυτοί ένα βόλι στα στήθια της μπουρζουαζίας… Και τώρα χαίρονται μαζί με τους εργάτες, μαζί με τους άλλους αγρότες και φώναζαν:-Κουόκκινιε…κουόκκινιε..... -Ξυπνήσανε κι’ οι σαρακατσαναίοι…λέει ο αντιδραστικός απογοητευμένος. -Σαν ψέματα.. σκέφτομαι, σαν ψέματα, Ξυπνούν! Το Ενιαίο Μέτωπο τινάζει το λήθαργο από την πιο καθυστερημένη αγροτιά. Ο δυσκίνητος τροχός της σκέψης τους, αρχίζει να κινείται. -Θέλεις να μας κάμουνε καμμιά ιστορία οι μπολσεβίκοι στον Τύρναβο; ανησυχούνε οι φιλόνομοι επιβάτες, που θλίβονται γιατί ξυπνούν οι αγρότες..».[13]

«Κοντολογίς από το 1929 έως το 1933 οι αντικειμενικές συνθήκες και ο υποκειμενικός παράγοντας με «σπέρμα» του Κώστα Λουλέ και δύο-τρείς άλλους, βοήθησαν να δημιουργηθούν κομματικές οργανώσεις και οργανώσεις της Ο.Κ.Ν.Ε. μέσα στον Τύρναβο και στα 13 χωριά που καθοδηγούνταν από την αχτιδική επιτροπή Τυρνάβου με μόνιμη στρουκτούρα[14] την Π.Ε Λαρίσης. Σε αυτή την περίοδο έγιναν και κοινοτικές εκλογές και βγήκε το Κόκκινο Συμβούλιο παίρνοντας 85% των ψήφων. Όλοι οι μαζικοί φορείς είχαν Κόκκινα Συμβούλια όπως το συνδικάτο γης, σύλλογοι αμπελουργών, καπνοπαραγωγών και συνεταιρισμού, ακόμα οργανώθηκε και Κόκκινος αθλητισμός για τους νέους».[15] Τον Μάρτη εξάλλου αποφασίστηκε να περιοδεύσει  τριμελής επιτροπή σε όλα τα χωριά ώστε να οργανωθούν τοπικοί ανταποκριτές.[16] Η χαρά ήταν απερίγραπτη με δεκάδες συγχαρητήρια «το συνδικαλιστικού αχτίβ της Λάρισας χαιρετίζει το κόκκινο συμβούλιο του Τυρνάβου που κράτησε ψηλά τη σημαία του Ενιαίου Μετώπου».[17]
Μέχρι και ο ανταποκριτής Δημ. Βαφείδης, ο οποίος είχε ξεσπαθώσει προεκλογικά εναντίον του «Κόκκινου» Συνδυασμού, κατόπιν εορτής βέβαια, εύχεται στο εκλεγμένο Κοινοτικό Συμβούλιο κάθε επιτυχία στο έργο του. Αναφέρει ότι πραγματοποιήθηκε η ορκωμοσία του νέου Κοινοτικού Συμβουλίου της 1ης Απριλίου με πλειοψηφική παρουσία και την παράδοση της Αρχής από το παλιό Κοινοτικό Συμβούλιο το απόγευμα της ίδιας μέρας «προσεχώς θα συνεδριάσει για να εκλέξει πρόεδρο και αντιπρόεδρο».[18]

Ο Δημ. Βαφείδης σημειωτέο, ήταν μέλος της οργανώσεως «Παύλος Μελάς», η οποία μαζί με τη σύμφωνη γνώμη των προέδρων Π. Λακερδά (Εμπορικού Συλλόγου), Β. Μητσιό (παντοπωλών), Γ. Κατσαρό (σωματείου εργατών γης), Αστέριο Χαλκιά (αστέγων), Γ. Βαρδακώστα (πολυτέκνων), Μ. Λουλέ (γεωργικού συνεταιρισμού), Ν. Παπαδήμα (Σαμαριναίων), Δημ. Χελιδώνη (Πανεπαγγελματικής), Β. Ζαραγκότα (αμαξο-καρραγωγέων), Β. Καρτάση (καπνοκαλλιεργητών) και Απ. Παντούλη (αμπελλοκτημόνων), αποφάσισαν ομόφωνα την κατάργηση του επιβαλλόμενου φόρου εισαγόμενων προϊόντων που είχε επιβάλλει η προηγούμενη Δημοτική Αρχή. Το παραπάνω ψήφισμα ήταν ιδέα του Κώστα Αρίδα, διότι ήταν εις βάρος των απλών πολιτών «οι οποίοι πλήρωσαν τα σπασμένα» και αντιπρότεινε να αντικατασταθεί ο φόρος με έρανο «να καταβάλει έκαστος των συμπολιτών μας ότι οι οικονομικαί δυνάμεις του επιτρέπουν». Το ψήφισμα

«Αγρότες έξω από το δικαστήριο, όπου δικάζονταν το «κόκκινο» δημοτικό συμβούλιο». (Νέος Ριζοσπάστης, 23 Απριλίου 1934, σ. 3).

εγκρίθηκε με πλειοψηφία και αποφασίστηκε να σταλεί το ψήφισμα μέσω του Νομάρχη. Ο Νομάρχης τελικά δεν απέστειλε το παραπάνω ψήφισμα στην Κυβέρνηση και αγανακτισμένοι οι κάτοικοι του Τυρνάβου προανήγγειλαν κινητοποιήσεις.

Εν τω μεταξύ, μια απόφαση για τους εργάτες του Τυρνάβου ήταν καινοτόμα για την εποχή εκείνη. Συγκεκριμένα σε σύσκεψη που έγινε, εκτός από θέμα εκπροσώπησης στο αντιφασιστικό συνέδριο, πάρθηκαν αποφάσεις για καθορισμό ακριβούς μεροκάματου ανάλογα με την εργασία, για τριμελή επιτροπή ανά δέκα εργάτες και αναγνώριση στο σωματείο ακόμα και ξένων εργατών με ισότιμα μεροκάματα, κάτι που μέχρι τότε δεν υπήρχε καν.[19] Το Κοινοτικό Συμβούλιο κατήργησε και τους κοινοτικούς φόρους στους φτωχούς με ταυτόχρονη ερανική απόδοση φόρων από τους πλούσιους. Δόθηκε το ψήφισμα στον νομάρχη για να το εγκρίνει «ο οποίος καθυστερεί να το εγκρίνει για ευνόητους λόγους».[20]Ο νομάρχης δεν έδωσε ωστόσο άδεια ούτε για την τέλεση του αμπελουργικού συνεδρίου. Η διαμαρτυρία για την ματαίωση υπογράφτηκε από τον Κ. Λουλέ εκ μέρους της οργανωτικής επιτροπής ενώ από το Διοικητικό Συμβούλιο Αμπελοκτημόνων Τυρνάβου, από τον αντιπρόεδρο Δημ. Αγραφιώτη.[21]
«ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΝ ΛΑΡΙΣΟΚΑΜΠΟ - Γιατί κοκκίνησε απ’ άκρη σ’ άκρη ο Τύρναβος; Γιατί σηκώθηκε μεγάλος σαν γίγαντας ο Τύρναβος; Γιατί ανέμισε λεύθερα την κόκκινη παντιέρα της πάλης καταμεσής στον κάμπο ο Τύρναβος; Γιατί τα τίμια παιδιά του στάθηκαν πραγματικοί αρχηγοί της θεσσαλικής αγροτιάς; Γιατί ο Τύρναβος άστραψε κι έλαμψε σαν κόκκινο αστέρι, σα λαχταριστή ελπίδα μιας καλύτερης ζωής στους σκλάβους του θεσσαλικού κάμπου και χωριού; Μα γι’ αυτό η κυβέρνηση Τσαλδάρη έστειλε τον καλύτερο χαφιέ[22] της Θεσσαλίας, τον Τέγο να ρημάξει τον Τύρναβο…»[23]Χαρακτηριστικά για τον Τέγο αναφέρει Θ. Παρλαπάνος[24]

Ωστόσο το Συμβούλιο του Ενιαίου Μετώπου με το που εκλέχτηκε ξεκίνησε άμεσα ενέργειες με σκοπό την εξυπηρέτηση όλων των φτωχών και παραγκωνισμένων επί χρόνια, εργατών και αγροτών[25] και στις 15 και στις 23 Μαρτίου αποστέλλονται ψηφίσματα για τις αδικίες στην παιδεία που αφορούσαν την επαναπρόσληψη του καθηγητή Τσιμπίδη και για το πρόβλημα της απόσταξης του τσίπουρου.[26] Στα τέλη Μαρτίου στον Ριζοσπάστη υπάρχει το αναλυτικό κείμενο με τις πρώτες ενέργειες που προτίθεται να κάνει μέσω το Συμβούλιο του Ε.Μ. και μέσω του Σωματείου των αστέγων. Ο Κ. Αρίδας στη συνέλευση που έγινε, υπερασπίστηκε τη λύση της απαλλοτρίωσης κοινοτικών οικοπέδων (Εφημερίδα Ελευθερία Λάρισας, 13 Μαρτίου 1934, πρωινή έκδοση, αναφέρει συγκεκριμένα κοινοτικά και κρατικά-Αεροπορική άμυνα-οικόπεδο του Υπουργείου Γεωργίας καθώς και πολλά εκκλησιαστικά), για να δοθούν δωρεάν σε άστεγους, ενώ για την παραπάνω απόφαση ενημερώθηκε και ο δεσπότης για τα αντίστοιχα εκκλησιαστικά οικόπεδα. Στους αμπελουργούς τέθηκε από τους Αρίδα, Λουλέ, Μανδυλά, Κάπρα, και Χατζηρεπάνη, το ζήτημα να εγγραφούν 40 νέα μέλη στο διοικητικό του Σωματείου των αμπελουργών, με απώτερο στόχο να συντονιστούν οι πιέσεις προς το κράτος όσο αναφορά την φορολόγηση του τσίπουρου, καθώς και για δωρεάν παροχή φυτωρίων ώστε να αντιμετωπιστεί η φυλλοξήρα. Οι παλιοί σύμβουλοι ωστόσο δεν θέλησαν να δεχθούν τα νέα μέλη και αντέδρασαν καλώντας την χωροφυλακή η οποία διέλυσε τη συνέλευση. Για τους καπνοπαραγωγούς αναφέρεται στο κείμενο αποφασίστηκε η ένωση του συμβουλίου Τυρνάβου με αυτό του Καζακλάρ για καλύτερο συντονισμό, στέλνοντας και διαμαρτυρία στο υπουργείο για την υποτιθέμενη κατάργηση της καλλιέργειας του καπνού.[27] Υπήρχε μέριμνα για ανέργους ώστε να απασχοληθούν σε εργασίες της κοινότητας με μεροκάματο 50 δραχμών για 8ωρο, και εργασίες σε έργα οδοποιίας.[28]

Το πολιτικό κατεστημένο δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια και στις 28 Μαρτίου επιδόθηκαν οι κλήσεις για τους πρώτους κατηγορούμενους κόκκινους συμβούλους.[29] Κατηγορίες παράνομης αφισοκόλλησης την νύχτα, παρότι και άδεια προφορική από την κοινότητα υπήρχε, και έγιναν ημέρα κάτω μάλιστα από την επίβλεψη του Τέγου, ο οποίος είναι και ο μάρτυρας κατηγορίας.  Οι Ν. Κατσώνας, Β. Λουλές, Γ και Ν. Μανδηλάς και Β. Έξαρχος συνελήφθησαν από αστυφύλακες της Υποδιοικήσεως Χωροφυλακής Τυρνάβου διότι μοίραζαν προκηρύξεις επαναστατικού περιεχομένου, με τις οποίες σύμφωνα με το κατηγορητήριο «εκαλούντο οι κάτοικοι εις στάσιν και ανυπακοήν εις τους νόμους […] συνελήφθησαν της 2αν πρωϊνήν ώραν της παρελθούσης Τρίτης προς την Τετάρτην, μεταφερθέντες δε ενταύτα χθες το απόγευμα παρεδόθησαν εις τον Εισαγγελέα δια τα περαιτέρω».[30] Ο αγροτοφασίστας[31] Χατζηγιάννης εξάλλου διαμήνυε να χτυπηθούν τα κόκκινα συμβούλια με το να παρθούν μέτρα εναντίον τους. Ο Νομάρχης ο τέως πρόεδρος Λάμπρου ο «αρχιφασίστας» Τέγος, ήθελαν και αυτοί την καταστολή των κόκκινων συμβουλίων, υποστηρίζοντας ότι δεν πρέπει να χωρίσουν οι Λαϊκοί με του Βενιζελικούς.[32]

Το συμβούλιο του Ενιαίου Μετώπου συνεδρίασε και αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί για τις άδικες κατηγορίες και τις στημένες δίκες οι οποίες είχαν σκοπό «την μη παράδοση της κοινότητας στους εκλεκτούς του εργαζόμενου λαού».[33] Επιτροπή εκλεγμένη από 250 άτομα επισκέφτηκαν και τον Νομάρχη για να ζητήσουν επιδόματα. Επειδή ο Νομάρχης απουσίαζε κατευθύνθηκαν στο Ενωτικό Εργατικό Κέντρο όπου εκεί δέχτηκαν επίθεση ασφαλιτών.[34] Όλες αυτές οι μορφές πάλης για τα προβλήματα γινόταν με συνελεύσεις, συγκεντρώσεις και επιτροπές προς την Νομαρχία Λαρίσης από όλους τους φορείς με επικεφαλής το Κόκκινο Συμβούλιο. Ο οργανωμένος οργασμός ενθουσίαζε το Λαό του Τυρνάβου και της περιοχής αλλά θορυβούσε τις αρχές του Τυρνάβου και της Λάρισας για αυτό και του χάρισαν το όνομα ο ακανθώδης Κόκκινος Τύρναβος.[35]
Στο πρωτοσέλιδο του νέου Ριζοσπάστη στις 8 Απριλίου 1934 γίνεται αναφορά για τις πολιτικές διώξεις των κόκκινων δημάρχων Καβάλας (Παρτσαλίδη) και Τυρνάβου. Αναφέρεται και η ημερομηνία της δίκης (18 του Απρίλη) για τους συμβούλους του Τυρνάβου.[36]Το αστήριχτο των κατηγοριών δεν εμπόδισε το δικαστήριο να καταδικάσει σε 15 μέρες φυλακή τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Κ. Αρίδα και τους συμβούλους Λουλέ, Μανδηλά, Κατσαρό και Καρασούλα. Πολλοί εργαζόμενοι (πάνω από 250) του Τυρνάβου και των γύρω χωριών, οι οποίοι είχαν αφήσει τις δουλειές τους, παραβρέθηκαν στην αίθουσα του δικαστηρίου, ενώ άλλοι 300 ήταν συγκεντρωμένοι έξω από αυτό. Μόλις ανακοινώθηκε η ποινή, αμέσως έγινε έρανος και από το υστέρημα του καθενός μαζεύτηκαν μέσα σε μισή ώρα 3.500 δραχμές, και έτσι εξαγοράστηκε η άδικη ποινή.[37]
 Μετά από τρείς μήνες το Κόκκινο Συμβούλιο του Τυρνάβου «παλεύοντας μπολσεβίκικα», κάνει έναν πρώτο απολογισμό της δράσης του, ουδόλως ευκαταφρόνητο: κατάργηση φόρου εισαγωγής προϊόντων, επιδόματα ύψους 50.000 δραχμών σε ανέργους & άπορους καθώς και οικονομικές ενισχύσεις. Αύξηση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε 4.500 δραχμών/μήνα έναντι 2.500. Παιδικές εξοχές για 20 παιδιά και 5 ενήλικες ύψους 20.000. δραχμών. Για τον εργατοαγροτικό αθλητισμό 10.000 δραχμές και διάθεση 7.000 στρεμμάτων σε ακτήμονες. Αρδευτικό έργο των Κηπουρών Καμπίλαγα Αμάρ ύψους 30.000. Κατάργηση φόρου αγροφυλακής, σχολικά έργα και επιδιόρθωση σχολείων ύψους 30.000 δραχμών. Επισκευή της γέφυρας της Τούμπας. Παραμονή των ίδιων κοινοτικών υπαλλήλων χωρίς αλλαγές στους μισθούς τους και με 8ωρη εργασία. Ψηφίστηκε αποζημίωση αγροτών για καταστροφές από χαλαζοπτώσεις και έγινε προσπάθεια να αντικατασταθεί ο γιατρός ώστε να ωφεληθούν οι φτωχοί κάτοικοι λόγω ότι μέχρι τότε δεν μεριμνούσε για την υγεία τους. Αγωνίστηκε για κατάργηση των διοδίων στους καρραγωγείς. Και όλα αυτά με αντίπαλο τους παλιούς συμβούλους. Αυτοί με στημένες δίκες κατάφεραν να καταδικαστούν 8 κόκκινοι σύμβουλοι και 5 εργάτες σε 281/2 χρόνια φυλακή και εξορία.[38] Με την στήριξη του συμβουλίου οι κουκουλοπαραγωγοί κατάφεραν να πάρουν αύξηση 15 δραχμών στα κουκούλια, οι οποίοι με επιστολή προς το Υπουργείο Γεωργίας αναφέρει ότι εξαιτίας της παντελούς προστασίας τους από το κράτος, είχαν πέσει «εις τους γαμψούς όνυχας, των διαφόρων επιτηδείων, οι οποίοι προσπαθούν να εξευτελίσουν την τιμήν των κουκουλίων».[39]
    Μελετώντας ιστορικά την περίοδο που έγινε δήμαρχος ο Κώστας Αρίδας, δεν μπορεί να αγνοηθεί η χρονική συγκυρία με ένα ταυτόσημο γεγονός, με την «εργατούπολη» της εποχής, Καβάλα. Εκεί εξελέγη Δήμαρχος ο επίσης υποψήφιος με το Ενιαίο Μέτωπο, Γαβριηλίδης Κώστας. Ο αντίκτυπος του εκλογικού αποτελέσματος σίγουρα δεν θα ήταν διαφορετικός με εκείνου του Κ. Αρίδα στον Τύρναβο. Διαβάζουμε από εφημερίδα της Λάρισας, η οποία αναφέρει την κοινωνική κατάσταση στην Καβάλα με ανεργία, διώξεις. Εντούτοις δύο σημαντικές εξελίξεις δείχνουν το στίγμα της εποχής: η πρώτη είναι η «εύλογη ανησυχία» που προκάλεσε η εκλογή «ένα είδος αιφνιδιασμού κατά του αστικού κόσμου. Το ασυνήθιστον του πράγματος, το οποίον δια πρώτην φοράν έλαβε χώραν εις την ιστορίαν των δημοτικών πραγμάτων της χώρας μας, δικαιολογεί εν τίνι μέτρω την εκδηλωθείσαν ανησυχίαν η οποία εις μερικάς περιπτώσεις έφτασε μέχρι του σημείου να απωλεσθή και η στοιχειώδη ψυχραιμία». Η δεύτερη φαίνεται στην ανησυχία που προκάλεσε στο ίδιο το κράτος η εκλογή αυτή: «είναι γεγονός ότι και το κράτος δια πρώτην φοράν αντιμετωπίζει ζήτημα Κομουνιστού Δημάρχου, όπως και οι κομμουνισταί αντιμετωπίζουν διαχειρήσεις Δημοτικής εξουσίας».[40]Το «ιδιώνυμο» ήταν σε πλήρη ισχύ με κύριο αντίπαλο τον Κομμουνισμό. Χαρακτηριστικότατο το άρθρο της εφημερίδας «Λαϊκός Παρατηρητής» του Βερολίνου το οποίο δημοσιεύτηκε στον «Κήρυκα» της Λάρισας με τίτλο «Ο Κομμουνισμός εν Ελλάδι». Το κείμενο σε μεταγενέστερη περίοδο και συγκεκριμένα στις βουλευτικές εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936, όπου οι κομμουνιστές διεύρυναν τις δυνάμεις τους παίρνοντας 15 έδρες. 

Εκεί επισημαίνει κάτι πολύ χαρακτηριστικό που αφορά και την επαρχία Τυρνάβου, «περί του κομμουνιστικού κινδύνου» μιας και αναφέρεται για «ορισμέναι αγροτικαί περιφέρειαι». Αναφέρει λοιπόν ότι ορισμένες περιοχές, και ιδίως αγροτικές περιφέρειες, στις οποίες ο κομμουνισμός ήταν άγνωστη λέξη, σήμερα αποδεικνύονται από τα αποτελέσματα ως καθαρά κομμουνιστικές. Στην ανάλυση του αναφέρει ότι σε αυτές τις περιφέρειες «απεστάλησαν» κομμουνιστές οι οποίοι είχαν εκτοπιστεί και οι οποίοι «παρέσυραν» με τις ιδέες τους τον πληθυσμό των περιφερειών εκείνων. Κερδίζει συνεχώς έδαφος αλλά αποκρύπτει τις πραγματικές προθέσεις του, που είναι «το οιονδήποτε χάος», βρίσκει γόνιμο έδαφος εκμεταλλευόμενος τις κοινωνικές αναταραχές, την αύξηση της γενικής δυσφορίας με απώτερο σκοπό την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης και των αρχών του κράτους. Επίσης εκθειάζει τον Έλληνα  ως «ακατάλληλο» για να συμμετάσχει σε μια παγκόσμια επανάσταση «υπάρχουν όμως εκδηλώσεις τινές εμφαίνουσαι ότι ο Βασιλεύς Γεώργιος ο Β’ είναι αποφασισμένος ν’ αντιμετωπίσει την εξάπλωσιν του κομμουνισμού εν Ελλάδι με τελεσφόρα μέσα».[41]

Οι κινήσεις των φιλοβασιλικών ανά την επικράτεια αυξάνονταν. Ο Ι. Μεταξάς έκανε περιοδεία στην Θεσσαλική ύπαιθρο εκφωνώντας λόγους σε Λάρισα, Λαμία, Καζακλάρ και Τύρναβο την ώρα που για το Ενιαίο Μέτωπο οι συγκεντρώσεις απαγορεύονταν με συλλήψεις των υποψηφίων να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.[42]«Στον Τύρναβο όμως ο υποψήφιος δικτάτωρ φαίνεται ότι δεν κατάφερε να βγάλει λόγο διότι αποδοκιμάστηκε και αποχώρησε».[43] Όλα αυτά γινόταν την ώρα που το «Κόκκινο» Συμβούλιο ήταν σε καθεστώς αναστολής από τον Μάρτιο, σύμφωνα και με επίσημη διαταγή από τον Υπουργό Εσωτερικών Γ. Ράλλη, με τη δικαιολογία ότι «διαιρούσε» τους κατοίκους κάνοντας προπαγάνδα εναντίον της κυβέρνησης και του κοινωνικού καθεστώτος. Από τον Φεβρουάριο ο ειρηνοδίκης Τυρνάβου, με έγγραφό του στον εισαγγελέα και τον νομάρχη ζητούσε την τιμωρία του συμβούλου Κ. Καρασούλα, διότι την πρωτοχρονιά δεν αναφώνησε στην εκκλησία «ζήτω το έθνος και ζήτω ο στρατός». Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους συμβούλους του Τάσσο Καρασούλα και Κώστα Ζαραγκότα να «κυκλοφορήσουν» στην πόλη ανοιχτά γράμματα, όπου κατέγραφαν τις αυθαιρεσίες του «νέου» συμβουλίου και ιδιαίτερα αυτές του κ. Λάμπρου.[44] Στα τέλη το χρόνου στάλθηκαν και ψηφίσματα για πολιτική αμνηστία και απελευθέρωση όλων των εξόριστων από τους, Α. Μανδηλά πρόεδρο Συνδέσμου Αμπελοκτημόνων, Ι. Γκατζηρούλη πρόεδρο των καπνοκαλλιεργητών, Αλ. Καφέ πρόεδρο συντεχνίας κουρέων, Π. Λακέρδα πρόεδρο εμπορικού Συλλόγου.[45]
Οι αξιώσεις του Κοινοτικού Συμβουλίου για καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας, αύξηση ημερομίσθιων, κοινωνική πολιτική (υγεία-παιδεία), πολιτιστικά δρώμενα, αντιπολεμικά ψηφίσματα ήταν ορισμένες από τις βασικές επιδιώξεις αλλά και κατακτήσεις του. Ιδίως σε αγροτικά θέματα, επειδή η περιοχή ήταν επί το πλείστο αγροτική, οι ιδέες του Μαρίνου Αντύπα, το Κιλερέρ  δεν ξεχάστηκαν ποτέ, και συνεχίστηκαν. Όπως στο Πανθεσσαλικό συνέδριο, στο ζήτημα με της φορολογίας στο τσίπουρο, στην ενίσχυση του φτωχού αγροτικού κλήρου κ.α. Αρκετοί λοιπόν άνθρωποι της περιοχής είχαν ουσιαστικές σκέψεις και αισθήματα που τους οδήγησαν σε εξίσου ουσιαστικές πράξεις και η «μικροϊστορία» τους φωτίζει την ιστορική αιτιότητα στο επίπεδο των μικρών ομάδων, όπου πραγματώνεται και το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής.  Η προσπάθεια των ανθρώπων να μορφώσουν το φτωχό σε σύνολο ποσοστό των κατοίκων της πόλης είτε με εκπολιτιστικές εκδηλώσεις, με ομιλίες, αθλητικά δρώμενα σε συνδυασμό με την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας, φανερώνει το πόθο για καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου μιας περιοχής.

[Το κείμενο είναι απόσπασμα από την πλήρη εργασία του Δημοσθένη Μηλιούλη, που δημοσιεύτηκε στο ιστορικό περιοδικό ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, Άνοιξη 2022, σ. 90-107].



[1] Εφημερίδα, Νέος Ριζοσπάστης,  25 Ιουνίου 1933, σ. 4.

[2] Εφημερίδα, Νέος Ριζοσπάστης 20 Ιανουαρίου 1934, σ. 3.

[3] Εφημερίδα, Ελευθερία Λάρισας, 23 Ιανουαρίου 1934, σ. 3.

[4] ό.π., 26 Ιανουαρίου 1934, σ. 3.

[5] Εφημερίδα, Νέος Ριζοσπάστης, 29 Ιανουαρίου 1934, σ. 4.

[6] ό.π., 31 Ιανουαρίου 1934, σ. 4.

[7] Εφημερίδα Ελευθερία Λάρισας, 1 Φεβρουάριου 1934, σ. 3.

[8] Γιώργος Αρίδας, Συνέντευξη 3 Δεκεμβρίου 2020.

[9] Εφημερίδα, Νέος Ριζοσπάστης, 12 Φεβρουαρίου 1934, σ. 4.

[10] ό.π., 13 Φεβρουαρίου 1934, πρωτοσέλιδο.

[11] Εφημερίδα Ελευθερία Λάρισας, 15 Φεβρουαρίου 1934, σ. 3.

[12] Εφημερίδα Νέος Ριζοσπάστης, 24 Φεβρουαρίου 1934, σ. 5.

[13] Εφημερίδα Νέος Ριζοσπάστης 18 Φεβρουαρίου 1934, σ. 2.

[14] Στρούκτουρς ή ινστρούκτουρας ονομάζονταν στην κομματική γλώσσα ο καθοδηγητής.

[15] Συνέντευξη Θόδωρου Παρλαπάνου στον Τάκη Μπάρμπα, αδημοσίευτη.

[16] Εφημερίδα Νέος Ριζοσπάστης, 13 Μαρτίου 1934, σ. 2.

[17] ό.π., 18 Μαρτίου 1934, σ. 6.

[18] Εφημερίδα Ελευθερία Λάρισας, 2 Απριλίου 1934, σ. 3.

[19] Εφημερίδα Νέος Ριζοσπάστης, 3 Ιουνίου 1934, σ. 6.

[20] ό.π, 6 Ιουνίου 1934, σ. 5.

[21] ό.π., 9 Ιουνίου 1934, σ. 4.

[22] Χαφιέδες ονομάζονταν εκείνη την περίοδο οι χωροφύλακες.

[23] Εφημερίδα, Νέος Ριζοσπάστης, 25 Ιουνίου 1934, σ. 2.

[24] Συνέντευξη Θόδωρου Παρλαπάνου στον Τάκη Μπάρμπα, αδημοσίευτη. «Φέρανε διοικητή της αστυνομίας έναν μοίραρχο με το όνομα Τέγος και ψευδώνυμο “κουμμουνιστοφάγος”. Αυτός στην Κατοχή ήταν διοικητής στην Πύλο και παρέδωσε κομμουνιστές κρατούμενους στους Γερμανούς».

[25] Κώστας Βεργόπουλος, Το Αγροτικό ζήτημα στην Ελλάδα, Εξάντας 1992, σ.183. «Ήδη στα 1933, άνω του 83% τω Ελλήνων γεωργών-ιδιοκτητών ήταν βαρύτατα χρεωμένοι. Κατά το 1936 το συνολικό γεωργικό χρέος ξεπερνούσε τα 13 δισεκατομμύρια δραχμές. Τα καθυστερούμενα του χρέους πολλαπλασιάστηκαν. Ήταν πλέον σαφές στα μάτια του γεωργού ότι η υπερεργασία του απορροφούνταν από τους πιστωτές του. Ο αγρότης ήταν ένας ιδιοκτήτης από τυπική άποψή, χωρίς να απολαμβάνει το ουσιαστικό περιεχόμενο της ιδιοκτησίας».

[26] Εφημερίδα Νέος Ριζοσπάστης, 19 & 25  Μαρτίου 1934, σ. 4 & 5.

[27] Εφημερίδα Νέος Ριζοσπάστης , 29 Μαρτίου 1934, σ. 4.

[28] Σε επόμενη κίνηση του «Κόκκινου» Συμβουλίου στις 2 Απριλίου, Εφημερίδα Νέος Ριζοσπάστης, 02 Απριλίου 1934, σ. 4.

[29] ό.π., 1 Απριλίου 1934, σ. 5.

[30] Εφημερίδα Ελευθερία Λάρισας, 19 Απριλίου 1934, σ. 3.

[31] Αγροτοφασίστες ονομάζονταν από το ΚΚΕ τότε οι σοσιαλδημοκράτες.

[32] Εφημερίδα Νέος Ριζοσπάστης, 3 Απριλίου 1934, σ. 3.

[33] ό.π., 2 Απριλίου 1934, σ. 3.

[34] ό.π., 3 Απριλίου 1934, σ. 4.

[35] Συνέντευξη Θόδωρου Παρλαπάνου στον Τάκη Μπάρμπα, αδημοσίευτη.

[36] Εφημερίδα Νέος Ριζοσπάστης, 18 Απριλίου 1934, πρωτοσέλιδο: Η φτωχολογιά και οι επαγγελματίες της πόλης μας είναι ανάστατοι από τη σκηνοθετημένη δίκη που γίνεται την Πέμπτη (αύριο) ενάντια στο κόκκινο συμβούλιο…Τις δίκες αυτές θα τις παρακολουθήσει ομαδικά όλη η φτωχολογιά του χωριού εκδηλώνοντας την εμπιστοσύνη της στο κοινοτικό συμβούλιο. Επίσης οι επαγγελματίες θα κλείσουν τα μαγαζιά τους. 

[37] Εφημερίδα Νέος Ριζοσπάστης, 20 Απριλίου 1934, σ. 4.

[38] Εφημερίδα Νέος Ριζοσπάστης , 30 Ιουνίου 1934, σ.2.

[39] Εφημερίδα Ελευθερία Λάρισας, 7 Ιουνίου 1934, σ. 3.

[40] ό.π., 5 Μαρτίου 1934, Πρωτοσέλιδο.

[41] Εφημερίδα, Κήρυξ Λάρισας, 13 Μαρτίου 1936, Πρωτοσέλιδο.

[42] Εφημερίδα, Νέος Ριζοσπάστης, 26 Μαΐου 1935, σ. 4.

[43] ό.π., 27 Μαΐου 1935, σ. 4.

[44] Εφημερίδα, Νέος Ριζοσπάστης, 31 Ιουλίου 1935, σ. 5.

[45] ό.π., 7 Δεκεμβρίου 1935, σ. 4.